مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

در روز میلاد مهدی موعود (عج) به یمن حضور پر برکت حضرت،یک روزمان نذر حضرتش کنیم و مشغول اموری شویم که خشنودی امام را در پی داشته باشد .اگر نتوانستیم در ایام نیمه شعبان به اجتماع عاشقان حضرت بپیوندیم ،می توانیم در خانه:

1-نیت غذای نذری برای سلامتی امام زمان (عج) داشته باشیم و اهل خانه و همسایه ها را خوشحال کنیم.

2-همراه فرزندان مان یک مسابقه با رویکرد مهدوی برگزار کنیم.

3-با یک جشن کوچک خانوادگی در خانه یاد امام زمان (عج)را زنده نگه داریم.

4-به بهانه میلاد امام دوازدهم به کودکان مان هدیه بدهیم.

5-دعاها و اعمال روز و شب نیمه شعبان را به جا آوریم.

6-بهترین لباس ها را به تن خود و فرزندان مان کنیم.

7-همراه خانواده از ثواب و بهره معنوی احیاء شب نیمه شعبان بهره مند شویم.

8-با یک تماس ساده آغازگر ختم صلوات یا ختم قرآن در بین اقوام نزدیک،به نیت سلامتی حضرت باشیم.

9-برای سلامتی و ظهور امام مان صدقه کنار بگذاریم.

10-ساعتی را به مطالعه فردی یا جمعی کتاب های مهدوی اختصاص دهیم.

11-فضای خانه را گل کاری و چراغانی و سرشار از شادی و سرور کنیم.

12-با اهل خانه یک قرار مهدوی مثل خواندن دعای عهد بگذاریم و تا نیمه شعبان سال بعد ،هر روز اجرایش کنیم.

صفحات: 1· 2

پایان شب های بلند انتظاری

آیا برای آمدن میلی نداری؟

من نذر کردم خاک پایت راببوسم

آیا سر این بنده منت می گذاری؟

من قبل از این ها این همه ویران نبودم

آباد بود این خانه ما روزگاری

من دل ندادم تا که روزی پس بگیرم

می خواستم پیشت بماند یادگاری

تا این که دل ها بوی سجاده بگیرند

باید بیایی و کمی تربت بیاری

یک روز می آیی و تا صبح قیامت

ما را به دست آسمان می سپاری

یک هفته دیگر دل آاره من

باید بسازد با فقیری با نداری

در روزهای خیر و با برکت ماه زیبای شعبان قرار داریم و به واقع جا دارد هر کدام از ما به شکرانه ی اینکه فرصتی دوباره به ما داده شده تا در حال و هوای این ایام مبارک نفس بکشیم و کوله بارمان را از توش های معرفتی ان شاء الله پر کنیم، از این زمان ها نهایت استفاده را ببریم و از خداوند سپاسگزار باشیم.

امروز یکی از روزهای بزرگ و ارزشمند ماه شعبان است؛ روز ولادت چهارمین نور ولایت، امام سجاد علیه السلام. به همین مناسبت بر آن شده ایم تا مرور مختصری بر چند ویژگی و فضایل اخلاقی حضرت داشته باشیم تا ان شاء الله چراغ هدایتی باشد برای زندگی های امروز ما.

زندگی امام سجاد علیه السلام سرشار است از درس هاي تربيتي اخلاقي فراوان که هر کدام از آن ها برای زندگی امروز تک تک ما آدم ها و همچنین برای بازار بی اخلاقی های جوامع این روزگار، درس آموز است.

گذشت از خطاكاران

از ویژگی های بارز امام سجاد علیه السلام صبر و شکیبایی در برابر سختی ها، ناگواری ها و گذشت نسبت به کسانی است که به او بی حرمتی یا جفا کرده بودند. خصلتی که شاید امروزه برای خیلی از ما آدم ها بیگانه باشد و با آن فاصله داشته باشیم.

در طول تاریخ همیشه کسانی بوده اند که گاه به دلایل مختلفی چون نادانی، بی اطلاعی و زمانی برای دنیاپرستی با اولیای الهی و مردان بزرگ زمان و روزگارشان سر ستیز داشته اند و آنان را آزار می دادن و این امر نیز از زمان و دوران و زندگی امام سجاد علیهالسلام مستثنی نبوده است چنانچه داریم:
“روزی مردی علی بن الحسین علیه السلام را دید و زبان به اهانت گشود و سخت ناسزا گفت.
همراهان امام می خواستند او را تنبیه کنند، امّا امام مانع شد و فرمود: «متعرّض او نشوید!» سپس به آن مرد رو کرد و فرمود: «کار ما بیش از این ها بر تو پوشیده است، اگر نیازی داری بگو تا برآوریم.»

مرد از شکیبایی و بزرگواری و نیز لحن ملایم و محبت آمیز امام به شدت متأثر شد. شرم سراسر وجودش را فرا گرفت تا آن جا که از خجالت دیگر نتوانست به صورت امام نگاه کند. امام بی درنگ دستور داد تا خدمتکارانش هزار درهم در اختیار او قرار دهند. پس از آن روز هرگاه آن مرد، امام را می دید، می گفت: «گواهی می دهم که تو از فرزندان رسول خدا و از خاندان وحی و نبوّت هستی."(1)

در جایی دیگر نقل شده است که؛ “یکی از عموزاده های امام سجاد علیه السلام به نام «حسن بن حسن» با ایشان کدورتی پیدا کرده بود. روزی حسن وارد مسجد شد و امام زین العابدین علیه السلام را در آن جا دید. بی درنگ با پرخاش و تندگویی آن حضرت را آزرده خاطر ساخت. امام در برابر سخنان او کوچک ترین واکنشی از خود نشان نداده تا این که حسن از مسجد خارج شد.

شب هنگام، امام سجّاد علیه السلام به خانه اش رفت و به او فرمود. برادر! آن چه امروز در حضور اهل مسجد درباره ی من گفتی، اگر راست باشد، از خداوند می خواهم که مرا بیامرزد و اگر نسبت های ناروای تو به من دروغ باشد، از خداوند می خواهم که تو را بیامرزد. درود بر تو و رحمت و برکات خدا شامل حال تو باد!»

امام این سخنان را گفت و بیرون آمد.

حسن که هرگز چنین برخوردی را از امام انتظار نداشت و خود را برای شنیدن سخنان تند و کوبنده آماده کرده بود، به خود آمد و خود را در برابر کوهی از بزرگواری و شرافت یافت. شرمنده شد و با چشمی گریان در پی حضرت روان گردید و از امام پوزش طلبید. امام بر حالش رقت آورد و اطمینان داد که او را بخشیده است. (2)

دعا و عبادت

از ویژگی مهم دیگری که درباره امام سجاد علیه السلام بسیار مشهور است زهد، بندگی و عبادت ایشان است به طوری که این امر سبب شده تا لقب «زین العابدین» به آن حضرت داده شود.
نوشته‌اند کسی جز علی بن ابیطالب و علی بن الحسین نمی‌توانست نمازی چون نماز رسول خدا (صلی الله و علیه وآله) را به جای آورد: … وَ لَمْ یُطِقْ أَحَدٌ أَنْ یَحْكِیَ صَلَاةَ رَسُولِ اللَّهِ(صلی الله و علیه وآله) إِلَّا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ وَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(علیه السلام) (3)

خواندن هزار رکعت نماز در شبانه روز امری است که به امام سجاد(علیه السلام) نسبت داده شده و امام باقر علیه السلام آن را تأیید کرده است. (4)
در تأیید این ویژگی روایات بسیاری در منابع نقل شده است. از جمله آورده‌اند که آن حضرت، وقت وضو رنگ چهره‌اش دگرگون مى‌شد. علت را پرسیدند، فرمود: أتدرون بین یدى من أرید أن أقوم، آیا مى‌دانید كه در برابر چه كسى مى‌خواهم بایستم. (5)

نقل‌ های دیگری وجود دارد که نشان دهنده تمرکز کامل حضرت در نماز بوده به طوری که هیچ اتفاقی تمرکز ایشان را در نماز از بین نمی برده است؛ “یكبار در وقت نماز، دست فرزند امام شكست، او از درد فریاد مى‌ زد، شكسته‌ بند آوردند و استخوان دست را جا انداخت. بعد از آن امام دست بچه را دید كه به گردنش آویزان است، در آن وقت بود كه تازه متوجه شد كه دست بچه شكسته است.” (6)

کلام آخر

همه ی آنچه که در این مقاله به صورت مختصر بیان شده، نَمی بودند از دریای بیکران فضایل امام سجاد علیه السلام، باشد که ان شاء الله با بهره گیری از صفات و فضایل این امام همام در زندگی، سعادت دنیا و آخرت را برای خود به ارمغان آوریم.

صفحات: 1· 2

جانبازان که در پی اعتلای کلمه حق و دفاع از استقلال و حریّت به دفاع و جانفشانی پرداخته و در این راه عضوی از اعضای بدن خود را در راه خدا تقدیم کرده اند، سزاوار مراقبت و توجه شایسته و ویژه ای هستند و برخورد با آنان باید با ظرافتهای خاص خود انجام گیرد. امام خمینی(ره) در باره پرستاری از این عزیزان می فرمایند: پرستاری از کسانی که در راه اسلام اعضای خودشان را، صحت خودشان را، سلامت خودشان را از دست داده اند، یک خدمت بسیار بزرگ و ارزشمندی است در بارگاه خدای تبارک و تعالی.[1]

جانبازان که شهدای زنده دوران دفاع مقدس هستند، از جهات مختلف سزاوار توجه هستند. برخی از آنان علاوه بر ضایعات جسمی، متحمل صدمات روحی نیز شده اند و در مراقبت از این عزیزان وظیفه یک پرستار، توجه به این صدمات و کمک و مددکاری در راه رفع آن است تا در این راستا روحیه افسرده، اضطراب، گوشه گیری و اجتماع گریزی احتمالی به اعتماد به نفس، امید به زندگی و ایفای نقشی مؤثر و مثبت در جامعه تبدیل گردد. در برخورد با یک جانباز نباید نقش یک فرد دلسوز و متأثر را داشت، زیرا که این کار نه تنها کمکی به او نمی کند بلکه روحیه ضعف و ناتوانی و شایستگی برای ترحم را در وی تقویت کرده و از طرف دیگر حس استقلال و عزت و کرامت نفس را در وی سرکوب می کند. بنابراین باید با همفکری، همدلی و مشاوره با یک جانباز، او را در هموار کردن راهش و توانبخشی جسمی و روحی یاری دهیم.

این ویژگی بارز حضرت در کلمات، خطبه ها، رجزها و شعارهای روز عاشورا، بیش از ویژگی های دیگر آن حضرت ظاهر می شود. آن حضرت فرمود: «لیس شانی شان من یخاف الموت، ما اهون الموت علی سبیل نیل العز و احیاء الحق، لیس الموت فی سبیل العز، الا حیاة خالدة و لیست الحیاة مع الذل، الاالموت الذی لا حیاة معه (104) ; شان من شان کسی که از مرگ می ترسد نیست. چقدر مرگ در راه رسیدن به عزت و احیاء حق کوچک است! مرگ در راه عزت جز زندگی جاودانه نیست و زندگی با ذلت جز مرگی که هیچ زندگی با آن نیست، نمی باشد.» ، «الا و ان الدعی ابن الدعی قد رکزنی بین اثنتین بین السلة و الذلة و هیهات منا الذلة (105) ; زنازاده پسر زنازاده مرا بین دو امر مخیر کرده است: بین کشته شدن و ذلت. و ذلت از ما دور است.» و نیز آن حضرت فرمود:

«القتل (الموت) اولی من رکوب العار

والعار اولی من دخول النار (106) »

صفحات: 1· 2