ماه محرم
آسمانت ابریست؟ دلتنگ حسینی؟ گوش کن، حدیث می خواند کسی که: «قال رسول الله: إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً»؛ از شهادت حسین داغی در دل اهل ایمان است که هرگز سردی نگیرد.
سندش گرمی اشکی است که روی گونه هایت جاریست، سندش داغی است که در دل داری و مقتل را بهانه می کنی برای باریدن.
این آتش دلت را گلستان می کند. دعا کرده برایت امام صادق(ع): «خدایا…آن دیدگان را که اشکهایش در راه ترحم وعاطفه بر ما جاری شده و دلهایی را که بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فریادها و ناله هایی را که در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده»
سرد نمی شود این آتش، مقتل بهانه است. عَلَم نشانه است محرم قرار عاشقانه است.
یک جهان روضه و یک ماه محرم داری
آه، آقای غریبم چقدر غم داری
تا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات
باز هم روضه ی نا خوانده به عالم داری
این همه زائر دلسوخته ی خاکت را
از ازل داشته ای تا به ابد هم داری
بهترین نوحه ما هست «غریب مادر»
صاحب روضه بگو، بهتر از این دم داری؟
تا که نومید نگردد ز درت محتاجی
تو هم انگشت هم انگشتر خاتم داری
وقت تدفین تو ای شعر غریبی، پسرت
دید در وزن تنت چند هجا کم داری
صفحات: 1· 2
آخرین نظرات