مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

در یک عبارت کوتاه سه ویژگی کاندیدای اصلح عبارت است از:

1-بصیرت، آگاهی: از جمله مهمترین و با ارزش‌ترین شاخص‌هایی که یک رئیس جمهور اصلح باید دارا باشد، بصیرت و آگاهی است. رئیس جمهوری که دارای قوه و نیروی بصیرت نیست، هیچگاه نمی‌تواند به خوبی اداره و مدیریت اجرایی یک کشور را بر عهده گیرد و کشور را از مشکلات متعدد سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی نجات دهد.

2-صداقت و راستگویی: یکی دیگر از شاخص‌های برتر قرآنی که رئیس جمهور اصلح باید دارا باشد، صداقت و راستگویی است، کاندیداها نباید با دادن وعده‌های بی‌پایه و اساس و دروغ به دنبال جلب حمایت و نظر مردم باشند. نامزدی که از ابتدا فاقد صداقت و راستگویی است، نمی‌تواند آثار و فعالیت و کارهای خود را صادقانه به مردم منعکس کند و آنها را از روند صحیح اجرایی برنامه‌های حکومت مطلع کند.

3-شجاعت و دلیری: یکی دیگر از شاخص‌های برتر ریس جمهور، داشتن شجاعت و دلیری است. رئیس کشوری که فاقد شجاعت و دلیری باشد، با اندک تهدید دشمنان قالب تهی کرده و در مقابل او سر تسلیم و تعظیم فرو می‌آورد و تن به خواسته‌های آنان می‌دهد، در واقع ویژگی شجاعت افراد است که در پس آن عزت و سربلندی به وجود می‌آید.

برگزاری انتخابات رئیس جمهوری، از جمله مهمترین و حساس‌ترین رویدادهای سیاسی و اجتماعی است که افراد جامعه می‌بایست با بهره‌گیری از بصیرت و آگاهی فرد شایسته را برای تصدی امور اجرایی کشور در مسند ریاست جمهوری انتخاب کنند، در این بین شناسایی شاخص‌های برتر اخلاقی و اجتماعی می‌تواند در یک انتخاب شایسته، افراد را یاری رساند. این نوشتار تلاشی مختصر در جهت شناسایی شاخص‌های قرآنی رئیس جمهور اصلح است.

1-بصیرت، آگاهی: از جمله مهمترین و با ارزش‌ترین شاخص‌هایی که یک رئیس جمهور اصلح باید دارا باشد، بصیرت و آگاهی است. رئیس جمهوری که دارای قوه و نیروی بصیرت نیست، هیچگاه نمی‌تواند به خوبی اداره و مدیریت اجرایی یک کشور را بر عهده گیرد و کشور را از مشکلات متعدد سیاسی، فرهنگی، و اجتماعی نجات دهد. در دنیایی که ابرقدرت‌های جهان همواره به دنبال چپاول سرمایه‌های دیگر جوامع هستند، این بصیرت و آگاهی رهبران و روئسای کشورها هستند که می‌تواند مانع دست درازی دشمنان و معاندان بر منابع و منافع کشور باشند. در اهمیت و ارزش شاخص بصیرت و آگاهی آیات و روایات فراوانی در منابع اسلامی وجود دارد که همگی گویای ارزش این شاخص مهم است، در اهمیت داشتن بصیرت در موقعیت‌های حساس در کتاب نهج البلاغه از امام علی(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «وَ لَا يَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ [بِمَوَاقِعِ‏] بِمَوَاضِعِ الْحَق‏؛[1] و اين پرچم را به دوش نمى‏‌كشد مگر آن كه اهل بصيرت و استقامت و داناى به موارد حق باشد.»، در قرآن کریم نیز آیاتی وجود دارد که به خوبی گویای اهمیت بصیرت است، کسانی که فاقد بصیرت هستند نه تنها خود را در مسیر غلط زندگی قرار می‌دهند، بلکه دیگران را نیز به گمراهی و شقاوت دچار می‌کنند. «وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ؛[اعراف/179] به يقين، گروه بسيارى از جن و انس را براى دوزخ آفريديم آنها دلها[عقلها] يى دارند كه با آن(انديشه نمى‌كنند، و) نمى‌‌فهمند و چشمانى كه با آن نمى‌‌بينند و گوش هايى كه با آن نمی‌‌شنوند آنها همچون چهارپايانند بلكه گمراهتر! اينان همان غافلانند(چرا كه با داشتن همه‏گونه امكانات هدايت، باز هم گمراهند)!.»

2-صداقت و راستگویی: یکی دیگر از شاخص‌های برتر قرآنی که رئیس جمهور اصلح باید دارا باشد، صداقت و راستگویی است، کاندیداها نباید با دادن وعده‌های بی‌پایه و اساس و دروغ به دنبال جلب حمایت و نظر مردم باشند. نامزدی که از ابتدا فاقد صداقت و راستگویی است، نمی‌تواند آثار و فعالیت و کارهای خود را صادقانه به مردم منعکس کند و آنها را از روند صحیح اجرایی برنامه‌های حکومت مطلع کند. حتی این احتمال داده می‌شود که گزارش‌های مردمی و اجرایی او نیز غلط و بدور از راستگویی و صداقت باشد. در اهمیت صدق و صداقت در تمام زندگی نیز آیات و روایات فراوانی وجود دارد، از جمله  اینکه باری تعالی انبیاء و اولیای الهی را  با این ویژگی بر همگان معرفی می‌فرماید: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهيمَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا؛[مریم/41] در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، كه او بسيار راستگو، و پيامبر(خدا) بود!.»، و در آیه دیگر می‌فرماید: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولاً نَبِيًّا؛[مریم/54] و در اين كتاب(آسمانى) از اسماعيل(نيز) ياد كن، كه او در وعده‌‏هايش صادق، و رسول و پيامبرى(بزرگ) بود!.»، و همچنین در آیه دیگر بیان کرده است: «اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِدْريسَ إِنَّهُ كانَ صِدِّيقاً نَبِيًّا؛[مریم/56] و در اين كتاب، از ادريس(نيز) ياد كن، او بسيار راستگو و پيامبر(بزرگى) بود.»

3-شجاعت و دلیری: یکی دیگر از شاخص‌های برتر ریس جمهور، داشتن شجاعت و دلیری است. رئیس کشوری که فاقد شجاعت و دلیری باشد، با اندک تهدید دشمنان قالب تهی کرده و در مقابل او سر تسلیم و تعظیم فرو می‌آورد و تن به خواسته‌های آنان می‌دهد، در واقع ویژگی شجاعت افراد است که در پس آن عزت و سربلندی به وجود می‌آید. در روایتی از امام علی(علیه السلام) این چنین نقل شده است: «اَلشَّجاعَةُ عِزٌّ حاضِرٌ، اَلجُبنُ ذُلٌّ ظاهِرٌ؛[2] شجاعت عزّتى است آماده، ترس ذلّتى است آشكار.»، بر اساس آیات الهی خدای متعال نیز افرادی را دوست دارد که در مسیر رضای الهی و جهاد اسلامی شجاع و محکم باشند: «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ؛[صف/4] البته خدا آن مؤمنان را كه در صف جهاد مانند سد آهنين همدست و پايدارند، بسيار دوست مي دارد.»

سخن آخر: شجاعت و شهامت، صداقت و راستگویی، بصیرت و آگاهی از جمله مهمترین و ضروری ترین شاخص های کاندیدای اصلح است.

صفحات: 1· 2

یکی از مطالبی که کم و بیش مورد سؤال واقع می شود این است که چرا ما حضرت بقیة الله، امام زمان (ع) را در مقام دعا و ندبه با کنیه «اباصالح می خوانیم؟» آیا ایشان فرزندی به نام صالح دارند که او را اباصالح می خوانیم و یا علت و سبب دیگری دارد که ما نمی دانیم؟

معنای لغوی اب

کلمه اب در لغت عرب به معنای پدر آمده است . بدین جهت برخی از مردم تصور می کنند که عبارت اباصالح در حالت ترکیبی باید به معنای پدر صالح باشد تا معنی و مفهوم جمله صحیح گردد .

برای رفع این شبهه برخی از مؤمنین هم در مقام جواب برآمده و چنین اظهار داشته اند که: چون امام زمان (ع) با تشکیل زندگی خانوادگی، فرزندی به نام صالح دارند، بدین جهت او را با کنیه (1) اباصالح می خوانیم .

لکن به نظر می رسد که اینگونه جوابها از حقیقت حال و واقعیت آنچه هست پرده برنمی دارد، چون راهی برای درک چگونگی زندگانی امام زمان (ع) و پی بردن به این موضوع که آیا آن حضرت به طور یقین فرزندی به نام صالح و غیره دارند یا نه، وجود ندارد; زیرا آنچه که از منابع معتبر به دست آمده این است که کیفیت زندگانی و همچنین مسکن و ماوای آن حضرت، همانند خودشان، برای ما مستور و پنهان است و بر همین اساس می گوییم که جواب یاد شده توجیه مطلوب و دلپسندی به نظر نمی آید .

تحقیق عمیق تر

القاب و صفات و کنیه هایی که برای پیامبر اسلام و اهل بیت آن حضرت در روایات و دعاها به کار رفته است هر کدام معنی و مورد خاصی دارند، مثلا کلمه «امین » که یکی از القاب معروف پیامبر اسلام (ص) است به طور یقین به خاطر کمال امانتداری و امین اسرار و اموال مردم بودن به آن حضرت گفته شده است . هدف از به کار بردن کنیه «اب » و «ام » برای افراد، اثبات پدر یا مادر بودن آن اشخاص است نسبت به مضاف الیه شان، مانند ابوالحسن (پدر حسن)، ابو جعفر (پدر جعفر)، ام داوود (مادر داوود)، لکن از نظر لغت عرب این طور نیست که کلمات یاد شده (اب و ام) همیشه به معنای پدر و مادر باشد، بلکه گاهی به معنای صاحب و مالک و کنه و اساس شی ء می باشد مانند: ابوالفضل، ابوتراب، ام القری، ام الفساد و امثال آن که به طور یقین هیچ کدام آنها در معنای پدر و مادر به کار نرفته است . چون حضرت ابوالفضل (ع) پسری به نام فضل نداشته است که ابوالفضل - در این مورد - به معنای پدر فضل باشد . علی (ع) نیز فرزندی به نام تراب نداشته است که آن حضرت پدر تراب باشد و همچنین است کلمه ام القری که کنیه معروف شهر مکه است، چرا که شهر مکه فرزندی نداشته است که مادر آن باشد .

پس با توجه به مطالب گذشته معلوم می گردد که در برخی از موارد کلمات یاد شده (اب و ام) معنای دیگری دارند که غفلت بعضی از مردم از آنها سبب شده که سؤال و جوابهای بی شماری را به دنبال داشته باشد . مثلا کلمه ام، علاوه بر معنای ظاهری مادر، در معنای کنه و اساس شی ء هم استعمال شده است مانند: ام القری و ام الفساد که به طور یقین جمله نخست (ام القری) به معنای اساس و مرکز شهرها و سرزمین ها و جمله دوم (ام الفساد) هم به معنای ریشه و اساس فساد و تباهی می باشد . همچنین کلمه اب هم اینطور نیست که همه جا به معنای پدر بوده و در آن معنی به کار رفته باشد بلکه در برخی از موارد معنای دیگری هم دارد که در پاره ای از آیات و روایات و دعاها در آن معانی به کار رفته است .

امام زمان (ع) را چه وقت «اباصالح » بخوانیم؟

شکی نیست که وقتی با خداوند متعال مناجات می کنیم و نیازها و احتیاجات خود را به محضر مقدسش عرضه می داریم همسو و متناسب با نیازمان نامها و صفات مقدس او را بر زبان می آوریم مثلا در مقام طلب مغفرت از ساحت مقدس خداوند متعال او را «یا غفار» و در مقام طلب نمودن روزی حلال و فراوان با کلمه یا رزاق و در مقام درخواست ثبات قدم و استوار و پایدار ماندن در راه حق او را با جمله یا «مقلب القلوب و الابصار» و امثال آن می خوانیم . بنابراین برای اجابت دعا و قبولی مناجات با خداوند متعال، راه و رمز و اوقات و ساعات خاصی وجود دارد که پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت آن حضرت آنها را در میان احادیث و روایات معتبر به ما تعلیم فرموده اند به گونه ای که حتی دعای صبح و شام و دعای اول و آخر هفته و ماه و سال و چند و چون آن را هم یاد داده اند . حال باید دید که دعای معروف گم شدگان در صحرا و بیابان را که در روایات آمده است و همچنین کنیه معروف اباصالح (ع) را در کجا و چه وقت باید خواند؟

صفحات: 1· 2· 3

انسان کامل معصوم که مصادیق منحصر آن عترت طاهره‏اند عِدل و همتای قرآن حکیم است و براساس حدیث متواتر ثقلین به هیچ وجه از یکدیگر جدایی نمی‏پذیرند. قرآن تجلّی کتاب تدوینی خدا و انسان کامل معصوم تجلّی کتاب تکوینی اوست. همان‏طور که با نزول قرآن در ظرف زمانی معیّن، آن ظرف معهود، قدر یافته و شب قدر می‏شود، با تجلّی امام معصوم و تنزلش از مخزن غیب الهی در ظرف زمان معیّن، آن ظرف شخصی قدر پیدا می‏کند و شب قدر می‏شود، زیرا هرچند ممکن است زمان و زمین به واسطه صدورشان از منبع غیب الهی حَظّی از قداست داشته باشند؛ امّا آنچه مایه شرافت زمان است همانا متزمّن و آنچه مایه فخر مکان است همانا متمکّن است.

بر طبق این بیان جامع، میلاد ولی معصومی که معادل قرآن مجید است، حقیقت او و نبوّت یا امامت او مستلزم شب قدر شدن خواهد بود. و برهمین اساس آنچه درباره حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا(علیهاالسلام) و نیز درباره میلاد حضرت خاتم الاولیاء(عج) مبنی بر تطابق حقیقت آن ذوات مبارک با لیلة القدر یا معرفی میلاد آنان به عنوان شب قدر مطرح می‏گردد، از سنخ تمثیل است نه تعیین، همچنان که در دعای شب مبعث رسول اکرم‏صلی الله علیه و آله و سلم سخن از جریان تجلی اعظم به میان می‏آید: اللّهمّ إنّی أسئلک بالتجلّی الأعظم فی هذه اللیلة من الشّهر المعظّم والمرسل المکرّم. ۸

روایات معصومان(علیهم‌السلام) نیز گویای تبیین پیوند ناگسستنی قرآن و عترت‏اند و همسو با حدیث ثقلین، گواه جدایی ناپذیری این دو حقیقت و احکام آن‏ها از یکدیگرند. همین پیوستگی در مقام معرفت نیز جریان دارد. ائمّه(علیهم‌السلام) برای معرفی خود از قرآن کمک می‏گیرند و برای شناساندن قرآن از حقیقت خودشان سخن می‏گویند، زیرا هیچ یک را بی‏دیگری نمی‏توان شناخت.

از آنجا که حضرت خاتم الاوصیاء حجة بن الحسن المهدی(عج) عصاره فضائل اهل بیت وحی(علیهم‌السلام) بلکه تمام انسان‏های کامل است، ظرف زمانی تجلّی او از مخزن غیب الهی در نشئه مُلک در میان سایر ایام مبارک و موالید حجج الهی(علیهم‌السلام) برجستگی خاص و ویژه‏ای یافته است که در پرتو آن همطراز لیالی قدر، بلکه شبی از شب‏های محتمل قدر به شمار می‏آید.

گویا در عصر ما که زمان ولایت آن آخرین ولی معصوم است، مقدرات عالم در مراتبی رقم می‏خورد که از شب میلاد آن حضرت در نیمه شعبان آغاز گردیده و در شب‏های ماه مبارک رمضان یکی پس از دیگری تثبیت می‏شود.

صفحات: 1· 2

مراسم جشن نیمه شعبان، چهارشنبه ٢٠ اردیبهشت با حضور خانواده شهدا،طلاب و دیگر بانوان شهرک واوان برگزار شد.

در این مراسم سرکار خانم سیبویه از اساتید حوزه پیرامون آداب دعا و اهمیت دعا در شب نیمه شعبان سخنرانی نمودند.

سرکار خانم فلاحی مادر شهیده سمیه فلاحی متنی را با موضوع انتظار آقا امام زمان دکلمه کردند.

در این مراسم با توجه به نزدیک شدن ایام انتخابات و اهمیت این مسأله سرکار خانم یکتاپور از اساتید حوزه و دانشگاه در ارتباط با اهمیت انتخابات و روشنگری نسبت به این مسأله نکاتی را ذکر نمودند.

همچنین با هماهنگی خانه بهداشت واوان طرح ویزیت رایگان طلاب انجام شد و نمایشگاهی با عنوان سفیر سلامت جوان در قالب کتاب و پوستر به نمایش گذاشته شد.

در این مراسم ذاکرین اهل بیت در رثای آن بزرگواران مرثیه خوانی کردند.

از دیگر برنامه های مراسم امروز عبارتند از：

برنامه ویژه کودکان همراه با آموزش مباحث دینی به زبان کودکان و نقاشی

تقدیر از اساتید

تقدیر از مبلغین و فعالان فرهنگی از میان طلاب و فارغ التحصیلان

حضرت علی اکبر علیه السلام فرزند امام حسین علیه السلام در یازدهم شعبان1، سال43 قمری در مدینه، دیده به جهان گشود. مادر بزرگوارش لیلی دختر ابی مرّه بود2.

وی از امام زین العابدین علیه السلام بزرگ تر بود؛ زیرا امام سجاد علیه السلام فرمود: «من برادری به نام علی داشتم که از من بزرگ تر بود و مردم [دشمنان]، او را به شهادت رساندند»3. قبر حضرت علی اکبر در کربلا، پایین پای امام حسین علیه السلام است.

امام حسین علیه السلام در تربیت وی و آموزش قرآن ومعارف اسلامی و اطلاعات سیاسی و اجتماعی به او تلاش زیادی به عمل آورد و از وی یک انسان کامل و نمونه ساخت؛ به طوری که شگفتی همگان، به ویژه دشمنانش را بر انگیخت.

روزی حضرت علی اکبرعلیه السلام نزد فرماندار مدینه رفت و از طرف پدر بزرگوارش، پیغامی برای او برد. فرماندار مدینه از علی اکبر پرسید: نام تو چیست؟ آن حضرت فرمود: علی. پرسید: نام برادرت؟ فرمود: علی. آن شخص عصبانی شد و چند بار گفت: علی، علی، علی؛ پدرت چه می خواهد که همة فرزندانش را علی نام می گذارد؟ وقتی حضرت علی اکبر علیه السلام این سخن را برای پدرش نقل کرد، آن حضرت فرمود: به خدا سوگند! اگر پروردگار ده¬ها فرزند پسر به من عنایت کند، نام همة آنها را علی می گذارم و اگر خدا ده¬ها فرزند دختر به من عطا، نماید، نام همة آنها را فاطمه می گذارم».

حضرت علی اکبرعلیه السلام، جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب علی السلام به ارث برده و جامع کمالات و صفات پسندیده و نیک بود.4

شجاعت و دلاوری حضرت علی اکبر علیه السلام و رزم آوری و بصیرت دینی و سیاسی او، در سفر کربلا، به ویژه در روز عاشورا، تجلی کرد و سخنان و فداکاری¬هایش، دلیل آن است. وقتی امام حسین علیه السلام از منزلگاه «قصر بنی مقاتل» گذشت، روی اسب، اندکی به خواب رفت و پس از بیداری، سه بار جملة «انا لله و انا الیه راجعون» را تکرار کرد. حضرت علی اکبر علیه السلام وقتی علت خواندن این جمله را پرسید، آن حضرت فرمود: در خواب دیدم سواری می گوید: این کاروان، به سوی مرگ می رود. پرسید: مگر ما بر حق نیستیم؟ فرمود: بله. پس گفت: پس باکی از مرگ در راه حق نداریم!

در روز عاشورا، پس از شهادت یاران امام، اولین کسی که اجازه رزم خواست تا جان خود را فدای دین کند، او بود. اگر چه به میدان رفتن او بر اهل بیت علیهم السلام و بر امام علیه السلام بسیار سخت بود، ولی از ایثار و روحیه جانبازی او، جز این انتظار نبود. وقتی به میدان می رفت، امام حسین علیه السلام در سخنانی سوزناک بیان کرد و آن قوم ناجوانمرد را که دعوتشان کردند، ولی تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد. حضرت علی اکبر علیه السلام چندین بار به میدان رفت و رزم¬های شجاعانه ای با انبوه سپاه دشمن نمود و پس از شهادت، امام حسین علیه السلام صورت بر چهرة خونین حضرت علی اکبر علیه السلام نهاد و باز دشمن را نفرین کرد.

امام حسین علیه السلام هنگامی که علی اکبر علیه السلام را به میدان می فرستاد، خطاب به لشکر دشمن فرمود: «ای قوم! شما شاهد باشید که پسری را به میدان می فرستم که شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله صلی الله علیه و آله است بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله صلی الله علیه و آله تنگ می شد، نگاه به چهرة او می کردیم».

صفحات: 1· 2