مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

 * ژوليده نباشید

«وَ أَرْوِي..: وَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُبْغِضُ مِنَ الرِّجَالِ الْقَاذُورَةَ» (1)

خداوند مردان كثيف و ژوليده را دشمن دارد.

 

* این عمل خدا را خشمگین می کند

قَالَ الرِّضَا (ع) مَنْ لَقِيَ فَقِيراً مُسْلِماً فَسَلَّمَ عَلَيْهِ خِلَافَ سَلَامِهِ عَلَى الْغَنِيِّ لَقِيَ اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ عَلَيْهِ غَضْبَان‏. (2)

هر كس تهيدست مسلمانى را ديدار كند و برخلاف سلامى كه به ثروتمند كرده بر او(تهی دست) سلام كند، روز قيامت خدا را در حالى كه بر او خشمگين است ، ديدار مى كند.

 

* از افراد ظالم حاجت نخواه

مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) جُعِلْتُ فِدَاكَ اكْتُبْ لِي إِلَى إِسْمَاعِيلَ بْنِ دَاوُدَ الْكَاتِبِ لَعَلِّي أُصِيبُ مِنْهُ قَالَ أَنَا أَضَنُّ بِكَ أَنْ تَطْلُبَ مِثْلَ هَذَا وَ شِبْهَهُ وَ لَكِنْ عَوِّلْ عَلَى مَالِي. (3)

بزنطى گويد: به امام رضا (عليه السلام) گفتم: برايم نامه اى به اسماعيل بن داود، نويسنده (در دستگاه مأمون) بنويس، شايد از او چيزى به من برسد. حضرت فرمود: من براى شأن تو دريغ دارم كه از او و امثال او چيزى بخواهى ولى حاجت خود را از مال من برآورده كن.

 

* جدل بى فايده ممنوع

قَالَ (ع) إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْقِيلَ وَ الْقَالَ. (4)

بدون ترديد خداوند مشاجره لفظى (قيل و قال) را (بدون آنكه آدمى را به نتيجه مطلوب رساند) دشمن دارد.

 

* امان از رفیق نادان!

قَالَ عَلَيْهِ السَّلَامُ: … صَدِيقُ الْجَاهِلِ فِي تَعَبٍ. (5)

كسى كه رفيق جاهل (احمق) دارد، همواره در رنج و عذاب است.

 

* وای به حال بخیلان!

«إِيَّاكُمْ وَ الْبُخْلَ فَإِنَّهَا عَاهَةٌ لَا تَكُونُ فِي حُرٍّ وَ لَا مُؤْمِنٍ إِنَّهَا خِلَافُ الْإِيمَان‏» (6)

از بخل بپرهيزيد، زيرا صفت بخل آفتى است كه در هيچ مؤمن و آزادمردى وجود نخواهد يافت. به علاوه اين صفت زشت مخالف ايمان است.

 

*امام با ادبان

مَا رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (ع):… وَ لَا رَأَيْتُهُ قَطَعَ عَلَى أَحَدٍ كَلَامَهُ حَتَّى يَفْرُغَ مِنْهُ. (7)

ابراهيم بن عباس مى گويد: من هرگز نديدم امام رضا (عليه السلام) سخن كسى را قطع كند (بلكه صبر مى كرد) تا او از سخن گفتن فارغ شود.

 

* با منکر حق همنشین مشو

فِي تَفْسِيرِ الْعَيَّاشِيِّ عَنِ الرِّضَا (ع) فِي تَفْسِيرِهَا: إِذَا سَمِعْتَ الرَّجُلَ يَجْحَدُ الْحَقَّ وَ يُكَذِّبُ بِهِ وَ يَقَعُ فِي أَهْلِهِ فَقُمْ مِنْ عِنْدِهِ وَ لَا تُقَاعِدْهُ. (8)

هرگاه شنيدى مردى حق را انكار و تكذيب مى كند و با اهل آن مأنوس است؛ پس از نزد او برخيز و با وى همنشينى مكن.

 

* دیگران را نترسانید

قَالَتْ سَمِعْتُ أَبِي عَلِيّاً … قَالَ: لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يُرَوِّعَ مُسْلِماً. (9)

براى هيچ مسلمانى شايسته نيست كه مسلمانى را به وحشت اندازد.

 

* خائن را امین مکن

سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ (ع) يَقُولُ كَانَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ: لَا يَخُنْكَ الْأَمِينُ وَ لَكِنِ ائْتَمَنْتَ الْخَائِنَ. (10)

امين هرگز به تو خيانت نمى كند. اين تويى كه خائن را امين دانسته اى (امانت را به دست خيانت پيشه مى سپارى).

 

* عزت این گونه از بین می رود

عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِيَّاكُمْ وَ مُشَاجَرَةَ النَّاسِ فَإِنَّهَا تُظْهِرُ الْغِرَّةَ وَ تَدْفِنُ الْعِزَّةَ. (11)

از خصومت با مردم دورى كنيد زيرا خصومت عيوب نهفته را آشكار مى سازد و عزت را از بين مى برد.

 

* خائن، با اهل بیت (ع) پیوندی ندارد

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):.. وَ لَيْسَ مِنَّا مَنْ خَانَ مُسْلِما.(12)

كسى كه به مسلمانى خيانت كند، با ما پيوند معنوى ندارد.

 

* مؤمن دروغ نمی گوید

عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَكُونُ الْمُؤْمِنُ جَبَاناً قَالَ نَعَمْ قِيلَ وَ يَكُونُ بَخِيلًا قَالَ نَعَمْ قِيلَ وَ يَكُونُ كَذَّاباً قَالَ لَا. (13)

حضرت رضا (عليه السلام) فرمود: از پيامبر پرسيدند: آيا مؤمن ممكن است ترسو باشد؟ فرمود: آرى. گفتند: ممكن است بخيل باشد؟ فرمود: آرى. ممكن است دروغگو باشد فرمود: خير.

 

* خودت باش!

عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى قَالَ: حَضَرْتُ أَبَا الْحَسَنِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَوْصِنِي فَقَالَ لَهُ … وَ لَا تُمَكِّنِ النَّاسَ مِنْ قِيَادِكَ فَتَذِلَّ رَقَبَتُكَ.

مردی به امام رضا علیه السلام گفت وصیتی به من فرمایید. حضرت فرمود: افسار خود را به دست مردم مده و آنها را بر خود مسلط مكن كه ذليل و خوار خواهى شد. (14)

 

 

صفحات: 1· 2