مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

دومین جلسه علنی دهمین دوره مجلس شورای اسلامی دقایقی پیش به ریاست عبدالرضا هاشم‌زائی رئیس سنی مجلس شورای اسلامی و با حضور 210 تن از منتخبان دهمین دوره مجلس آغاز شد.

قرار است در این جلسه پس از تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید، رئیس و اعضای هیئت‌رئیسه موقت مجلس شورای اسلامی در اولین دستور کار و با رأی اکثریت منتخبان، انتخاب شوند.

طبق آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی هیئت‌رئیسه موقت پارلمان تا زمان بررسی و تصویب دو سوم اعتبارنامه‌های نمایندگان مجلس، ریاست جلسات علنی خانه ملت را بر عهده دارد.

حاجی بابایی، دهقان، مطهری و پزشکیان کاندیدای نواب رئیس مجلس دهم شدند

حمید رضا حاجی بابایی، محمد دهقان، علی مطهری و مسعود پزشکیان به عنوان کاندیداهای نواب موقت دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به هیئت رئیسه معرفی شدند.

هم اکنون 276 منتخب مجلس دهم در صحن علنی حضور دارند.

لاریجانی و عارف کاندیدای ریاست موقت مجلس دهم شدند

محمدرضا عارف و علی لاریجانی به عنوان کاندیداهای ریاست موقت دهمین دوره مجلس شورای اسلامی به هیئت رئیسه معرفی شدند.

بر اساس این گزارش، در اولین جلسه مجلس دهم که روز گذشته برگزار شد، عبدالرضا هاشم‌زایی به عنوان رئیس سنی مجلس دهم تعیین شده است.

غلامرضا حیدری، کاظم جلالی، محمود صادقی، محمد جواد کولیوند برای شمارش آرا انتخاب رئیس موقت مجلس دهم انتخاب شدند.

علی لاریجانی رئیس موقت مجلس دهم شد

علی لاریجانی با 173 رای به عنوان رئیس موقت مجلس دهم انتخاب شد. محمد رضا عارف نیز 103 رای و 5 رای سفید نیز صندوق انداخته شد.

تبریک عارف به لاریجانی

محمدر ضا عارف منتخب مردم تهران پس از اعلام پیروزی علی لاریجانی منتخب مردم قم به عنوان رییس موقت مجلس به سمت صندلی وی رفت لاریجانی را در آغوش گرفت ، با او دیده بوسی و کرد وریاستش را تبریک گفت. در این هنگام منتخبان که دور آنان جمع شده بودند صلواتی فرستادند و دست زدند.

ادامه »

بخش دیگری از خاطرات “میثم مطیعی” عضو هیات مۆسس و اولین مدیر عامل موسسه حفظ و نشر آثار آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی را تقدیمتان می کنیم:

توصیه حاج اقا درباره فرزند دار شدن و خصوصیات پنجگانه

در مورد قصه فرزند دار شدن حاج آقا یک توصیه خاصی داشت که خیلی از جوانان پیش ایشان می رفتند و دستورالعمل خاصی داشتند که واقعاٌ جوابگو بود. تعداد زیادی هستند که با دعای حاج آقا بچه دار شدند.

برای مثال یکی از دوستان برای من نقل کرد که آقایی نزد حاج آقا آمده بود و گفته بود می‌خواهم زن دوم بگیرم چون بچه دار نمی شوم حاج آقا گفته بود که این کار را نکن من برایت دعا می‌کنم ان‌شاء الله حل می‌شود. آن خدایی که از زن دوم میتواند به تو بچه دهد از زن اول هم می‌تواند. الان آن شخص دو قلو دارد. یک چیزی را هم آقای دکتر اسماعیلی برای من نقل کردند که خیلی قشنگ بود و می گفت من در مسجد جامع ایستاده بودم حاج آقا استخاره می‌گرفت و یکی آمد و گفت استخاره می‌خواهم و حاج آقا گفت بعدی و آن بنده خدا به یک گوشه رفت و دوباره بعد از چند نفر آمد و گفت من استخاره ‌می خواهم و دوباره ایشان گفتند بعدی و وقتی تمام شد حاج آقا نعلین ها را برداشتندکه ازپله بالا بیایند و تا پایش را روی پله می گذارد آن شخص می گوید حاج آقا یعنی چه؟ خب همه استخاره کردند.

و حاج آقا به آن شخص می گوید می خواهی بروی زن دوم بگیری بعد بگویی مجتبی تهرانی استخاره کرد! برو.. آن شخص هم می گوید بر منکرت لعنت.

حاج آقا در مورد بچه‌دار شدن، آداب و ادعیه، زیارت رفتن و.. دستورالعمل های خاصی داشتند و این را که می گویم احتمالاٌ خیلی از جوان ها از ایشان شنیده اند و می خواهم لا به لای این ها دلسوزی حاج آقا را هم بگویم.

بنده برای بچه‌دار شدن چند مرحله خدمت ایشان رفتم . اولین بار رفتم و عرض کردم توصیه ای میخواهم برای اینکه خدا به ما اولاد سالم و صالح عطا کند.

فرمودند که آفرین خوب کردی که اول پیش من آمدی .بهترین زمان سال برای انعقاد نطفه ماه رمضان است آن هم نزدیک به نیمه های ماه رمضان. چون هم پدر و هم مادر روزه گرفته اند و حالت تلطیف روحی پیدا کرده اند.از نظر تغذیه مادر خیلی رعایت کند و هر چیزی را نخورد.فرمودند مسئله توسل خیلی مۆثر است و توسل کنید که این خصوصیات 5 گانه ای را که می گویم خدا به شما عطا کند که یکی در مورد سالم بودن فرزند است.

سپس فرمودند که من یک چیزی را به تو بگویم که در خانواده ما از هر جایی هر چیزی بیاید مثل هدیه و امثال این ها خانواده و بچه های من به آن دست نمی زنند می گویند صبر کنید تا حاج آقا بیاید و جهات شرعی اش را روشن کند و من هم می‌آیم و جهات شرعی‌اش را با دقت روشن می‌کنم و این در خانواده ما سنت است.

در مباحث حاج آقا مجتبی چیزی خارج از مسئله ثقلین پیدا نمی کنید

سپس فرمودند قمر در عقرب نباشد و در روایات هم زیاد داریم این صحبت ها را در مرحله اولی که رفتم فرمودند. بار دیگری که رفتم چند ماه مانده بود به تولد فرزندم ایشان دوباره یک سری مطالب را در مورد تغذیه فرمودند که مقید باشید.

جاهایی نروید که ممکن است غذای شبهه ناک بخورید و این عجیب اثر می‌گذارد و در روایات هم داریم (حاج آقا مجتبی نه تنها یک استاد اخلاق و عارف، بلکه فقیه هم بود و این خیلی مهم است.

ادامه »

آنهایی که الان سال‌هاست در حوزه درس می‌خوانند شاید برایشان جالب باشد اگر برگردند و مروری بر اوائل طلبگی خود داشته باشند. وقتی می‌خواستند بیاییند حوزه چه مشکلاتی سر راهشان بود و آنها با چه اشتیاقی وارد حوزه شدند.

بار سفر بستند و از خانه و خانواده فاصله گرفتند و به عشق امام عصر ارواحنا فداه، قدم برداشتند تا وارد حوزه شوند.

گروه دیگری هم هستند که می‌خواهند تازه طلبه شوند. اما کمی دچار تردیدند. یا نمی‌دانند از کجا باید شروع کرد و یا هنوز تصمیم قطعی نگرفته اند‌ و نمی‌دانند آیا می‌توانند طلبه بمانند یا نه.

این نوشتار یک نامه خودمانی است که خاطرات اوایل طلبگی در آن به قلم در آمده و یادی از یک کوله بار خاطره است که می‌تواند برای هر دو گروه فوق مفید باشد.

این داستان را در چند مقاله با همین عنوان (یادش بخیر وقتی طلبه شدم) خدمت شما ارائه می‌کنم:

از آن تاریخ 15 سال می‏گذرد؛ از آن تاریخ که من و تو کنار یک‏دیگر روی یک نیمکت در کلاس درس دبیرستان نشسته بودیم. آن سال من و تو، هر دو در کنکور قبول شدیم، امّا من در مقابل اصرار تو، پدر و مادر، فامیل، اهل محل و بچه‏های مسجد پافشاری کردم و به حوزه رفتم و تو در دانشگاه مشغول تحصیل شدی. این اولین بار بود که من و تو از هم جدا شدیم، خوب به یاد دارم به من می‏گفتی: «دانشگاه هم نیروی متعهد نیاز دارد، بحران امروز جامعة ما، کمبود متخصص بسیجی است، مگر این مملکت پزشک متدین نمی‏خواهد؟ اگر خوب‏ها، همه به حوزه بروند، خیلی از سنگرها خالی می‏ماند».

هر بار که به منزل می‏آمدم، از طرف بچه‏های محل، به صراحت یا کنایه مورد تمسخر قرار می‏گرفتم: «حاج آقا بی زحمت یک استخاره بفرمایید! آقا شیخ یک روضه هزار تومانی لطف کنید! صبحکم اللّه بالخیر و العافیه! یک مجلس فاتحه فلان جا برایتان رزرو کرده‏ایم و.. . ».

نگاه‏های بابا و مامان هم پر از گلایه و اعتراض بود و بیش از آن ترحم. بابا می‏گفت: «پسرجان به اقبال خود پشت نکن، جوان‏های این مملکت چقدر آرزو دارند دانشگاه قبول شوند، حتی دانشگاه آزاد. شب و روز درس می‏خوانند، نذر و نیاز می‏کنند، آن وقت تو در بهترین رشته و در بهترین دانشگاه قبول شده‌ای، ناز می‏کنی! اگر به فکر خودت نیستی، لااقل به فکر آبروی ما باش».

مامان می‏گفت: «فردا که بخواهی زن بگیری نه پول داری، نه کار و نه مسکن. چه کسی زندگی با تو را می‏پذیرد؟ » داداش می‏گفت: «چند وقت دیگر که عمامه سرت بگذاری، سایه‏ات را با تیر می‏زنند، توی خیابان متلک و مارمولک می‏شنوی، همة کمبودهای مملکت را از چشم تو می‏بینند، آخر شب اگر در میدان شهر باشی، هدف پرتاب گوجه و تخم مرغ خواهی شد، هیچ‏کس تحویلت نمی‏گیرد.. . . اگر می‏خواهی خدمت کنی، باید به دانشگاه بروی. اگر می‏خواهی محترم باشی، باز هم باید به دانشگاه بروی. این روزگار غیر از زمان قدیم است که دست آخوندها را می‏بوسیدند.. . »

سعید می‏گفت: «قم خط تولید انبوه آخوند راه انداخته، مملکت که این همه روضه‏خوان نمی‏خواهد. در عصر ماهواره و اتم، علم در دنیا حرف اول را می‏زند. »

ادامه »

تصویر هرکس از زیبایی با دیگری متفاوت است.در حقیقت ، زیبایی نسبی است و تعریف حقیقی، متعلق به قادر توانایی است که زیبایی را خلق کرده است. به نظر می رسد دانستن حقیقت از زبان خالق متعال در داشتن درک صحیح از زیبایی به انسان کمک می کند.
قرآن كریم از ایمان، به عنوان زینت باطنی یاد نموده، می فرماید:
و لكن الله حبب الیكم الایمان و زینه فی قلوبكم و كرّه الیكم الكفر و الفسوق و العصیان اولئك هم الراشدون
ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل هایتان زینت بخشیده، و [به عكس] كفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است؛ كسانی كه دارای این صفاتند، هدایت یافتگانند(حجرات/7).
قرآن ایمان را زیبایی باطنی می شمارد، اما در جای جای این کتاب آسمانی، توجه انسان را به زیبایی های طبیعت که برای لذت بردن انسان و تفکر در قدرت خداوند، خلق کرده، جلب فرموده است.
قرآن سراسر جمال و زیبایی است و نشان از جمال خداوند دارد، و از زیبایی بسیار سخن گفته است كه، در اینجا به برخی از آن آیات در چند دسته اشاره می كنیم:
الف- ستارگان و آسمان زیبا

انا زینا السماء الدنیا بزینة الكواكب
ما آسمان نزدیك (پایین) را با ستارگان آراستیم(صافات/6).
و آیات: فصلت/12، ملك/5، حجر/16، ق/6. به راستی به کدایک از مخلوقات خدا، ژرف نگریسته ایم؟ در کدامیک تامل کرده ایم؟ آیا با دیدن یک گل زیبا، ستایش و تسبیح خدا را گفته ایم؟
ب- میوه ها و كوه های رنگارنگ و زیبا

الم تر ان الله انزل من السماء ماءً فاخرجنا به ثمرات مختلفاً الوانها و من الجبال جدد بیض و حمر مختلف الوانها و غرابیب سود
آیا ندیده اى كه خدا از آسمان، آبى فرود آورد و به [وسیله ] آن میوه هایى كه رنگهاى آنها گوناگون است بیرون آوردیم؟ و از برخى كوه ها، راهها [و رگه ها] ى سپید و گلگون به رنگهاى مختلف و سیاه پر رنگ آفریدیم . (فاطر/27).

ج- زینت و جمال حیوانات

و الانعام خلقها لكم فیها دف ءٌ و منافع ومنها تأكلون و لكم فیها جمال حین تریحون و حین تسرحون… و الخیل والبغال و الحمیر لتركبوها زینة و یخلق ما لا تعلمون
چهار پایان را برایتان بیافرید، شما را از آنها حرارت و دیگر سودهاست و از گوشتشان می خورید، و چون شب هنگام باز می گردند و بامدادان بیرون می روند، نشان تجمل شمایند،، و اسبان و استران و خران را برای آن آفریده است که سوارشان شوید و نیززینت شما باشند و خدا چیزهایی آفریده که شما نمی دانید.(نحل/5،6،8).

د- زنبور عسل و عسل های رنگارنگ

و اوحی ربك الی النحل ان اتخذی من الجبال بیوتاً و من الشجر و مما یعرشون ثم كلی من كل الثمرات فاسلكی سبل ربك ذللاً یخرج من بطونها شراب مختلف الوانه
و پروردگار تو به زنبور عسل «وحی» (و الهام غریزی) نمود که: «از کوه ها و درختان و داربستهایی که مردم می سازند، خانه هایی برگزین! سپس از تمام ثمرات (و شیره گلها) بخور و راه هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است، براحتی بپیما! از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگهای مختلف خارج می شود. »
(نحل/68،69). به راستی به کدایک از مخلوقات خدا، ژرف نگریسته ایم؟ در کدامیک تامل کرده ایم؟ آیا با دیدن یک گل زیبا، ستایش و تسبیح خدا را گفته ایم؟ آیا ندیدن قدرت خدا نا شکری نیست؟
زیبایی های دنیا

از طرف دیگر، از آنجا كه ممكن است زیبایی ها و لذت های مادی دنیا، انسان را به خود مشغول نماید، و از زیبایی های معنوی و باطنی، و حیات پرثمرتر و لذت های والاتر باز دارد، قرآن مجید در آیات زیادی و با شیوه ها و ارائة نمونه های مختلف به انسان هشدار داده است، و آنی و زودگذر بودن زیبایی های دنیا را یادآوری كرده است تا انسان برحذر باشد و فریب آن ها را نخورد.

درباره سنّ شريف حضرت رقيه (عليهاالسلام) در ميان تاريخ نگاران اختلاف نظر وجود دارد. اگر اصل تولد ايشان را بپذيريم، مشهور اين است که ايشان سه يا چهار بهار بيشتر به خود نديده و در روزهاي آغازين صفر سال 61 ه .ق، پرپر شده است.
بر اساس نوشته‌هاي بعضي کتاب‌هاي تاريخي، نام مادر حضرت رقيه (عليهاالسلام)، امّ اسحاق است که پيش‌تر همسر امام حسن مجتبي (عليه‌السلام) بوده و پس از شهادت ايشان، به وصيت امام حسن (عليه‌السلام) به عقد امام حسين (عليه‌السلام) درآمده است.(1) مادر حضرت رقيه(عليهاالسلام) از بانوان بزرگ و با فضيلت اسلام به شمار مي‌آيد. بنا به گفته شيخ مفيد در کتاب الارشاد، کنيه ايشان بنت طلحه است.(2)
نام مادر حضرت رقيه (عليهاالسلام) در بعضي کتاب‌ها، ام‌جعفر قضاعيّه آمده است، ولي دليل محکمي در اين باره در دست نيست. هم چنين نويسنده معالي السبطين، مادر حضرت رقيه (عليهاالسلام) را شاه زنان؛ دختر يزدگرد سوم پادشاه ايراني، معرفي مي‌کند که در حمله مسلمانان به ايران اسير شده بود. وي به ازدواج امام حسين (عليه‌السلام) درآمد و مادر گرامي حضرت امام سجاد (عليه‌السلام) نيز به شمار مي‌آيد.(3)
اين مطلب از نظر تاريخ نويسان معاصر پذيرفته نشده؛ زيرا ايشان هنگام تولد امام سجاد (عليه‌السلام) از دنيا رفته و تاريخ درگذشت او را 23 سال پيش از واقعه کربلا، يعني در سال 37 ه .ق دانسته‌اند. از اين رو، امکان ندارد او مادر کودکي باشد که در فاصله سه يا چهار سال پيش از حادثه کربلا به دنيا آمده باشد. اين مسأله تنها در يک صورت قابل حل مي‌باشد که بگوييم شاه زنان کسي غير از شهربانو (مادر امام سجاد (عليه‌السلام)) است.

نام گذاري حضرت رقيه (عليهاالسلام)
رقيه از «رقي» به معني بالا رفتن و ترقي گرفته شده است.(4) گويا اين اسم لقب حضرت بوده و نام اصلي ايشان فاطمه بوده است؛ زيرا نام رقيه در شمار دختران امام حسين(عليه‌السلام) کمتر به چشم مي‌خورد و به اذعان برخي منابع، احتمال اين که ايشان همان فاطمه بنت الحسين (عليه‌السلام) باشد، وجود دارد.(5) در واقع، بعضي از فرزندان امام حسين (عليه‌السلام) دو اسم داشته‌اند و امکان تشابه اسمي نيز در فرزندان ايشان وجود دارد.
گذشته از اين، در تاريخ نيز دلايلي بر اثبات اين مدعا وجود دارد. چنانچه در کتاب تاريخ آمده است: «در ميان کودکان امام حسين (عليه‌السلام) دختر کوچکي به نام فاطمه بود و چون امام حسين (عليه‌السلام) مادر بزرگوارشان را بسيار دوست مي‌داشتند، هر فرزند دختري که خدا به ايشان مي‌داد، نامش را فاطمه مي‌گذاشت. همان گونه که هرچه پسر داشتند، به احترام پدرشان امام علي (عليه‌السلام) وي را علي مي‌ناميد».(6) گفتني است سيره ديگر امامان نيز در نام گذاري فرزندانشان چنين بوده است.

نام رقيه در تاريخ
اين نام ويژه تاريخ اسلام نيست، بلکه پيش از ظهور پيامبر گرامي اسلام (صلي ‌الله ‌عليه ‌وآله) نيز اين نام در جزيرة العرب رواج داشته است. به عنوان نمونه، نام يکي از دختران هاشم (نياي دوم پيامبر (صلي‌ الله ‌عليه ‌و آله)) رقيه بود که عمه حضرت عبداللّه‌، پدر پيامبر اکرم (صلي‌ الله ‌عليه‌ و آله) به شمار مي‌آيد.(7)
نخستين فردي که در اسلام به اين اسم، نام گذاري گرديد، دختر پيامبر اکرم (صلي ‌الله ‌عليه ‌و آله) و حضرت خديجه بود. پس از اين نام گذاري، نام رقيه به عنوان يکي از نام‌هاي خوب و زينت بخش اسلامي درآمد.
اميرالمؤمنين علي (عليه‌السلام) نيز يکي از دخترانش را به همين اسم ناميد که اين دختر بعدها به ازدواج حضرت مسلم بن عقيل (عليه‌السلام) درآمد. اين روند ادامه يافت تا آن جا که برخي دختران امامان ديگر مانند امام حسن مجتبي (عليه‌السلام)،(8) امام حسين (عليه‌السلام) و دو تن از دختران امام کاظم (عليه‌السلام) نيز رقيه ناميده شدند. گفتني است، براي جلوگيري از اشتباه، آن دو را رقيه و رقيه صغري مي‌ناميدند.(9)

پژوهشي در ديدگاه‌هاي تاريخي در مورد حضرت رقيه (عليهاالسلام)
در بعضي کتاب‌هاي تاريخي، نام حضرت رقيه (عليهاالسلام) آمده، ولي در بسياري از آن‌ها نامي از ايشان برده نشده است. اين احتمال وجود دارد که تشابه اسمي ميان فرزندان امام حسين (عليه‌السلام)، سبب پيش آمدن اين مسأله شده باشد. هم چنان که بعضي از کتاب‌ها به اين مسأله اذعان دارند و بنابر نقل آن‌ها، حضرت رقيه (عليهاالسلام) همان فاطمه صغري (عليهاالسلام) است. در چگونگي درگذشت ايشان نيز اختلاف نظر وجود دارد که در اين جا به اين دو مسأله خواهيم پرداخت.

ادامه »