مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

از شام تا مدینه راه طولانی را پیموده بود. پیرمرد خسته راه در گوشه ای نشست تا نفسی تازه کند. چشمهایش را برای لحظاتی بست و چون گشود مردی خوش سیما را سوار بر اسب دید. مردی که آقایی از سر و رویش می بارید. بدون اینکه نگاهش را آن از چهره نورانی بردارد پرسید: این مرد کیست؟

گفتند: او حسن فرزند علی بن ابی طالب است.
نام علی(ع) او را خوش نیامد. سالهای سال بود که عالمان شهرش بر فراز منبر از علی(ع) بدگویی کرده بودند. چهره در هم کشید و روی را از امام گرداند. زیر لب شروع به ناسزا گویی کرد اما دلش آرام نگرفت. برخواست و به نزدیکی امام(ع) رفت. چشمش را بست و دهانش را باز کرد و کینه های انباشته این سالیان را در کمان نفرت گذاشت و به سوی امام(ع) نشانه رفت.
ناسزا گویی اش تمام شد. با خشم به چهره امام خیره شد تا جواب امام(ع) را بشنود.

امام نگاه مهربانی به او کرد و فرمود:
«پیر مرد! فکر می کنم غریب هستی و شاید در اشتباه افتاده ای . اگر به چیزی نیازی داری، برآورده کنیم، اگر راهنمایی می خواهی، راهنمائیت کنیم و اگر گرسنه ای سیرت کنیم، اگر برهنه ای لباست دهیم، و اگر نیازمندی، بی نیازت کنیم، اگر جا و مکان نداری، مسکنت دهیم، و می توانی تا برگشتنت میهمان ما باشی و . . . .»

پیرمرد گریه اش گرفت. گفت:
«گواهی می دهم که تو جانشین خدا در زمین هستی، خدا بهتر می داند که رسالت خویش را کجا قرار دهد . تو و پدرت نزد من مبغوض ترین افراد بودید، ولی اکنون محبوب ترین افراد در نزدم هستید» [1]

رفتار امام(ع) تفسیر قرآن بود آنجا که می فرماید:
«وَلا تستوی الحسنةُ ولا السیئةُ، أدفَع بالتی هی أحسن، فاذا الذّی بَینکَ وبَینهُ عَداوة کأنه وَلی حَمیمُُ»
هرگز نیکی و بدی یکسان نیست؛ بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است!
(سوره فصّلت، آیه 34)

موج همراه

^{در روايتى چنين آمده است :
معاوية بن عمار عن الحسن بن عبدالله عن آبائه عن جده الحسن بن على بن ابى طالب عليه السلام انه قال جاء نفر من اليهود الى رسول الله صلى الله عليه و آله فساءله اعملهم عن مسائل فكان فيما ساءله انه قال له لاى شى ء فرض الله الصوم على امتك بالنهار ثلاثين يوما و فرض الله على الامم السالفه اكثر من ذلك فقال النبى صلى الله عليه و آله ان آدم لما اكل من الشجرة بقى فى بطنه ثلاثين يوما ففرض الله على ذريته ثلاثين يوما الجوع و العطش و الذين ياءكلونه بالليل تفضل من الله عليهم و كذلك كان على آدم عليه السلام ففرض الله ذلك على اميت ثم تلا هذه الاية (كتب عليكم الصيام كما كتب على الذين من قبلكم لعلكم تتقون اياما معدودات ) قال اليهودى صدقت يا محمد فما جزاء من صامها فقال النبى صلى الله عليه و آله ما من مؤ من يصوم شهر رمضان احتسابا الا اوجب الله تبارك و تعالى له سبع خصال اولها يذوب الحرام من جسده و الثانية يقرب من رحمة الله عزوجل و الثالثة يكون قد كفر خطيئة ابيه آدم و الرابعة يهون الله عليه سكرات الموت و الخامسة امان من الجوع و العطش يوم القيامة و السادسة يعطيه الله براءة من النار و السابعة يطعمه الله من طيبات الجنة قال صدقت يامحمد (47).
امام حسن عليه السلام فرمود: عده اى از يهود، خدمت حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله آمدند؛ پس داناترين آن ها، از حضرت سوالاتى كرد؛ از جمله اينكه گفت : روى چه اصل خداى تعالى سى روز روزه بر امت شما واجب كرده ؛ ولى بر امت هاى گذشته بيش تر از اين را؟ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: همانا هنگامى كه آدم از آن درخت ، خورد، تا سى روز در شكم او باقى ماند؛ پس خدا بر ذريه او واجب كرد كه سى روز گرسنه و تشنه باشند. و آنچه آنها مى خورند (در شب ) كرم و تفضل است بر ايشان و همچنين بر آدم نيز سى روز روزه واجب شد. و خداوند واجب كرد بر امت من همان سى روز را سپس رسول خدا صلى الله عليه و آله آيه (كتب عليكم الصيام ) راتلاوت كرد.
شخص يهودى گفت : راست گفتى اى محمد! پس بفرما جزاى كسى كه اين ماه را روزه بدارد، چيست ؟}

^{رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هيچ مؤ منى ماه رمضان را روزه نمى گيرد، مگر آن كه خدا براى او هفت خصلت مرحمت كند:}

^{1 - حرام از بدنش آب شود و برطرف گردد 2 - به رحمت خدا نزديك شود؛ 3 - گناه پدرش - آدم را - جبران كرده باشد؛ 4 - سكرات مرگ بر او آسان شود؛ 5 - از گرسنگى و تشنگى روز قيامت در امان باشد؛ 6 - خداوند بيزارى از جهنم به او مى دهد؛ 7 - خداوند از غذاهاى پاكيزه و طيب بهشت به او مى خوراند و آن شخص گفت : راست گفتى اى محمد!}

صفحات: 1· 2· 3

^{«روزه» از جمله اعمال عبادی است که هم جنبه فردی دارد ،و هم جنبه اجتماعی . این ابعاد انسان را به تفکر وا می دارد که چگونه ساعاتی امساک از خوردن و آشامیدن ،آثاری چنین ارزنده بجا می گذارد.این چند ساعت امساک بندگان را منضبط ،حق شناس و مطیع می سازد و از سویی آنان را به تفکر وا می دارد تا به سختی زندگی فقرا پی ببرند و موقعیت مردم ضعیف جامعه را حس نمایند و از سوی دیگر درجه اخلاص خود را محک بزنند تا در طول یک ماه بتوانند نردبان تقربی بسازند که آراسته تر در محضر خدای سبحان حاضر شوند . در  ماه رمضان ، زمین خشکیده وجود انسان که مدتها قطره آبی به خود ندیده است ملتمسانه چشم به آسمان می دوزد تا دانه ای را که در سینه پنهان دارد بارور سازد ، و این گونه است که بنده از پلکان ترقی سبک بال بالا می رود و توشه ای برای نکیو سپری کردن یک سال خود،کسب می کند.}

صفحات: 1· 2

امام مهدی علیه السلام فرمودند:

فیمَنْ أفْطَرَ یَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضان مُتَعَمِّداً بِجِماع مُحَرَّم اَوْ طَعام مُحَرَّم عَلَیْهِ: إنَّ عَلَیْهِ ثَلاثُ کَفّارات؛
کسی که روزه ماه رمضان را عمداً با چیز یا کار حرامی افطار - و باطل - نماید، هر سه نوع کفّاره (60 روزه، اطعام 60 مسکین، آزادی یک بنده) بر او واجب می شود.

من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 74

من مایلم یادی بکنم از محمد جهان آراء شهید عزیز خرمشهرو شهدایی که در خرمشهر مظلوم آن طور مقاومت کردند.آن روزها بنده در اهواز از نزدیک شاهد قضایا بودم.خرمشهر در واقع هیچ نیروی مسلح نداشت.نه که صدوبیست هزار (مانند بغداد)نداشت بلکه ده هزار هم نداشت.چند تانک تعمیری از کار افتاده را مرحوم شهید اقا رب پرست _ که افسر ارتشی بسیار متعهدی بود_ از خسرو آباد به خرمشهر آورده بود ،تعمیر کرد.(البته این مال بعد است،در خود آن قسمت اصلی خرمشهر نیرویی نبود) محمد جهان آرا و دیگر جوان ها ی ما در مقابل نیروهای مهاجم عراقی _ یک لشکر مجهز زرهی عراقی با یک تیپ نیروی مخصوص و با نود قبضه توپ که شب و روز روی خرمشهر می بارید_ سی و پنج روز مقاومت کردند. همانطور که روی بغداد موشک می زدند، خمپاره ها و توپهای سنگین در خرمشهر روی خانه های مردم مرتب می بارید ،ام جوانان ما سی و پنج روز مقاومت کردند.بغداد سه روزه تسلیم شد ملت ایران به این جوانان رزمندگانتان افتخار کنید. بعد هم که می خواستند خرمشهر را تحویل بگیرند دوباره سپاه ارتش و بسیج با نیرویی به مراتب کمتر از  نیروی عراقی رفتند خرمشهر را محاصره کردند و حدود پانزده هزار اسیر در یکی دو روز از عراقی ها گرفتند .جنگ تحمیلی هشت ساله ما،داستان عبرت آموز عجیبی است . من نمی دانم چرا بعضی ها در ارائه مسائل افتخار آمیز دوران جنگ تحمیلی کوتاهی می کنند.

مقام معظم فرماندهی کل قوا

1382/01/22

نماز جمعه تهران