مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

بار دیگر که به سنگر برگشت، پنج تانک عراقی را دید که به سوی رزمندگان اسلام درحرکت بودند.

دشمن کمر به قتل عام سربازان حق بسته بود. تانک ها چون اژدهایی خشمگین، به سوی کبوتران خمینی در حرکت بودند. وقت آن بود که حسین، شور حسینی خود را در تاریخ دفاع مقدس، به تجلی بنشاند و وقت آن بود که فهمیده، تابلویی از معنای فهمیدگی اصحاب انقلاب را ترسیم کند.

ایستاد و نارنجک ها را یکی یکی به کمر بست و آن گاه چون قاسمی که طعم مرگ در راه حق برایش شیرین تر از عسل باشد، به سوی تانک ها دوید.

چنان مشتاق و شیدا می دوید که حتی تیری که بر پایش اصابت کرد، نتوانست مانع ادامه قدم هایش شود. به اولین تانک که رسید، خم شد و خود را زیر آن انداخت و با انفجار نارنجک هایی که به کمر داشت، توده ای از غبار دودی را حائل تانک قرار داد و از آن اژدهای آهنین، آتشی فضا را شعله ور کرد؛ آتشی که هراسی مرگبار را در جان دشمن انتشار داد. بعثیان تصور کردند حمله ای از سوی رزمندگان اسلام صورت گرفته است و برای همین، وحشت زده، تانک ها را رها کرده، گریختند.

لحظاتی که حسین بر بال های ملائک به سوی عرش در پرواز بود، از آسمان، شکسته شدن محاصره دشمن را تماشا می کرد.

ساعتی بعد، رادیو برنامه های خود را قطع کرد و با شور و حماسه اعلام کرد که نوجوانی 13 ساله با از جان گذشتگی رشادتی شگفت در جبهه جنوب، خلق کرده است و بدین ترتیب، امام شهدا پیام خود را در توصیف حماسه حسین، این چنین به ملت شهیدپرور اعلام کرد: رهبر ما آن طفل سیزده ساله ای است که با قلب کوچک خود که ارزشش از صدها زبان و قلم بزرگ تر است، با نارنجک، خود را زیر تانک دشمن انداخت و آن را منهدم نمود و خود نیز شربت شهادت نوشید.

این گونه بود که رهبر معظم انقلاب، زنده نگه داشتن یاد حادثه شهادت او را از اصالت های دفاع مقدس برشمرد.

او که در کوت شیخ، حوالی ایستگاه راه آهن خرمشهر، جسم خود را بر خاک رها کرده بود و به پروازی بیکران در آستان دوست، دل سپرده بود، اینک در بهشت زهرا علیهاالسلام آدرسی این چنین دارد: قطعه 24، ردیف 44، شماره 11.

بدین ترتیب، هشتمین روز آبان، با عنوان «روز بسیج دانش آموزی»، به افتخار او در تقویم ایران ثبت شد.

اکنون موزه شهدای دانش آموز در خانه پدری حسین، یادآور رشادت های هزاران دانش آموزی است که حقیقت دفاع مقدس را فهمیدند و فهمیده شدند.

صفحات: 1· 2· 3