مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

شهید دستغیب نمونه ای کامل از ولایت پذیری بود و علاقه عجیبی به حضرت امام(ره) داشت. جمله معروف «بی عشق خمینی(ره) نتوان عاشق مهدی(علیه السلام) شد» از سخنان اوست. در سخنان خود، عارفانه می فرمود: «مَنْ اَطاعَ الخُمینی فَقَدْ أطاعَ اللّه ؛ هر کس از خمینی(ره) پیروی کند، از خدا پیروی کرده است.» همسرشان می گوید: هرگاه حاج آقا با امام امت دیدار داشتند، در بازگشتْ بیش از حد خوشحال و شاداب بودند و همواره خود را موظف می دانستند که سخنان ایشان را از صدا و سیما بشنوند و یادداشت کنند و در سخنرانی های خود، محور سخن قراردهند. درباره دیدار با امام(ره) می فرمودند: «من در محضر امام، یارای سخن گفتن ندارم».

ایشان به یکی از نمایندگان شیراز فرموده بود: «پسرجان! باید باورت شود که حضرت امام، نایب امام زمان(علیه السلام) است، احترام به امام، احترام به امام زمان(علیه السلام) است. می خواهی عزت پیدا کنی، عزت در پیروی از امام است».

همان گونه که نسبت به امام و رهبری تولی داشت، از هر عنصر مخالف امام نیز به شدت تبری می جست. هم چنانکه می فرمود: «هنگامی که در مجلس خبرگان قانون اساسی دیدم بنی صدر در رابطه با ولایت فقیه که اساس نظام جمهوری اسلامی است، آن هتاکی ها را کرد، بر خود واجب دانستم به دفاع از ولایت فقیه برخیزم و مطالبی را از تریبون مجلس بیان دارم».

صفحات: 1· 2

حضرت آیت الله سبحانی گفتند: نوشتن ملک بر پیشانی کودک که او سعید یا شقی است، جنبه طریقی و استکشافی دارد؛ ملک همچون معلمی از آینده کودک خبر می دهد که در امتحان قبول است یا مردود .

بر این اساس خبر دادن معلم اثر در مردود شدن یا قبول شدن کودک ندارد؛ کسانی بودند روز اول مسیر بهشتی شدن را داشتند، اما در نهایت جهنمی شدند و افرادی در نزدیکی جهنم بودند اما توفیق الهی شامل حال آنها شد و بهشتی شدند.

حضرت آیت الله سبحانی شامگاه شنبه در ششمین برنامه چشمه معرفت که از شبکه دوم سیما پخش شد، در رابطه با حدیث «السَّعیدُ مَن سَعِدَ فی بَطنِ اُمِّهِ، وَالشَّقِیُّ مَن شَقِیَ فی بَطنِ اُمِّهِ»، اظهار داشتند: شکی نیست که خداوند عالم انسان را آزاد و مختار آفریده و انسان در ایمان آوردن یا نیاوردن آزاد است؛ قران آیات بسیاری در زمینه اختیار انسان بیان کرده است.

ایشان با اشاره به آیه 29 سوره کهف «فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَكْفُرْ»، ابراز داشتند: باید آیات قرآن را محور قرار دهیم و در صورتی که حدیثی از رسول خدا و اهلبیت(ع) شنیدیم، اگر سند صحیحی داشته باشند آنها را توجیه و معنا کنیم.

معظم له با اشاره به حدیث مذکور مبنی بر اینکه «خوش بخت، كسى است كه در رَحِم مادرش خوش بخت شده و بدبخت، كسى است كه در رَحِم مادرش بدبخت شده است»، گفتند: کسانی که این سوال را مطرح کرده اند نظرشان این است که مقصود از سعادت و شقاوت، سعید دینی و شقی دینی است، پس اگر واقعا کودک در رحم مادر شقاوت دینی و سعادت دینی دارد، بنابراین پاداش و مجازات آنها چه معنا دارد، زیرا کسی که در رحم مادر سعید است، راه سعادت را در پیش می گیرد و خط او قبلا معین شده و از آن خط تجاوز نمی کند، شقی هم در حقیقت بدبخت است و خطی برای او معین شده که به جهنم می رسد و این مسئله با آزاده بودن انسان که قرآن منادی آن است سازگاری ندارد.

این مرجع تقلید در پاسخ به این پرسش با بیان اینکه حدیث را می توان دو نوع معنا کرد، اظهار داشتند: گاهی می شود بگوییم این سعادت و شقاوت جنبه دینی ندارد و جنبه دنیوی دارد؛ سعادت و شقاوتی که در این حدیث است بدبختی و خوشبختی کودک در رحم مادر است؛ پدر و مادری که مریض باشند کودک در رحم مادر هم بدبخت است چون بیماری آنها از طریق ژن به کودک هم سرایت می کند و قهرا بدبختی کودک از همان رحم مادر شروع می شود؛ اما پدر و مادری که سلامت و پاک هستند، این سعادت بهداشتی به کودک سرایت می کند و از همان دوران رحم مادر خوشبخت است.

حضرت آیت الله سبحانی با اشاره به اینکه چه مانعی دارد که بیان شود سعادت و شقاوت مربوط به مسئله بهداشت و دنیوی است، گفتند: در قرآن مجید اصرار می شود بر اینکه انسان هنگام ازدواج متوجه شود همسر او کیست و هردو طرف، یکدیگر را بشناسند؛ بر این اساس در روایات نیز نهی شده که با کدوم گروه زن بگیرید.

صفحات: 1· 2· 3

1-غدیر منحصر به آن زمان نیست.غدیر در همه این اعصار باید باشد.

2-زنده نگهداشتن عید غدیر نه به این است که چراغانی گردد و قصیده خوانی و مداحی شود.اینها خوب است،اما مساله این نیست.مساله این است که به ما یاد دهد که چطور باید از ولایت تبعیت کنیم.

3-ولایتی که در حدیث غدیر است به معنای حکومت است نه به معنای مقام معنوی.

4-روز عید غدیر روزی است که پیامبر اکرم(ص) وظیفه این حکومت را معین فرمود و الگوی حکومت اسلامی را تا آخر تعیین فرمود.

5-این حکومتی که عجین با سیاست است در روز غدیر برای حضرت علی (ع) ثابت شد.

برگرفته از کتاب:غدیر حقیقت جاوید

زندگینامه شهید آیت الله صدوقی(ره)

آ یت الله صدوقی، در هشتم صفر 1327 (ه . ق) در شهر یزد متولد شد. پدرش میرزا ابوطالب، فرزند محمدرضا و او فرزند آخوند ملا مهدی بود. آیت الله صدوقی در سن هفت‏ سالگی، پدر و در نه سالگی، مادرش را از دست داد و از آن پس تحت ‏سرپرستی پسرعمویش، میرزا محمد کرمانشاهی قرار گرفت. به اعتقاد همگان این خاندان پاسداران شریعت ‏بودند و ملامحمد مهدی که در عصر فتحعلی شاه می ‏زیست، به دلیل ظلم ستیزی ‏اش، مورد غضب شاه قرار گرفت و از کرمانشاه به یزد تبعید شد. آیت الله صدوقی، دروس ابتدایی را در مکتب خانه، به پایان رساند و در 13 سالگی وارد مدرسه عبدالرحیم ‏خان شد. پس از اتمام جامع المقدمات و قوانین راهی مدرسه چهارباغ اصفهان شد و یک سال بعد به یزد بازگشت. وی در 22 سالگی (1349) به قم هجرت کرد و به دلیل فضایل اخلاقی و امانتداری به سرعت مورد توجه بسیاری قرار گرفت. در قم از محضر آیات عظام؛ عبدالکریم یزدی، سید صدرالدین صدر، محمد تقی خوانساری، محمد حجت کوه کمره ‏ای بهره برد. معظم له امر تحصیل و تدریس را در اولویت قرار داد و لذا به یکی از اساتید برجسته حوزه علمیه قم مبدل گردید. از جمله بزرگانی که از محضر او خوشه ‏چینی کردند می‏توان از آیات عظام و بزرگانی چون فاضل لنکرانی، شهید قدوسی، شهید مطهری، محمد تقی جعفری، احمد جنتی و سیدهاشم رسولی محلاتی یاد کرد.

ویژگی های اخلاقی

برای اصلاح کار مردم، و رفع احتیاجات آنها، کمتر به استراحت می پرداخت و در صورت خستگی حتماً سفارش می کرد در صورتی که فردی برای دیدار آمد، او را از خواب بیدار کنند. تمام مردم را می پذیرفت و امور آنها را به لطف و محبت اصلاح می کرد و صحبت کردنش گرم و برخوردش با اشخاص، همراه با کمال تواضع بود. به خاطر همین، همه افراد بدون اختیار به انجام اوامرش می پرداختند.

بالاتر از همة خصائص اخلاقی ایشان، تقوا و اهتمام به عبادات بود. وی همان طور که روزهای خود را در اختیار مردم می گذاشت و در اصلاح امور مردم می کوشید، شبهایش را با خداوند خلوت می کرد. شاید اغراق نباشد، اگر گفته شود که از اوّل جوانی تا شب آخر عمرشان، نماز شبشان ترک نشد. بسا می شد که تا یک ساعت بعد از نصف شب برای اصلاح کار مردم گرفتار بود و بعد می خوابید و ظرف یک ساعت باز بیدار می شد و نماز شب و روابط معنوی با خدا را حفظ می کرد.

این چنین بود که توفیق فوق العاده ای شامل حال ایشان شده بود و ایشان در زندگی این همه موفقیت پیدا کردند؛ موفقیتهایی مانند عمران و آبادی، دستگیری مستضعفان، خدمت به مردم که ازبهترین کارهای مؤمنین به حساب می آمد.

فرزند بزرگوارش حجه الاسلام و المسلمین محمد علی صدوقی نیز در این باره می گویند که: «والده نیز می فرمودند که یاد ندارم شبی از شبها نماز ایشان قطع شده باشد. خلاصه خیلی مقید به مستحبات بودند.»

صفحات: 1· 2

بسم الله الرحمن الرحیم.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم؛

یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِّأُوْلِی الْأَبْصَارِ (النور،44)

خداوند متعال شب و روز را دگرگون می کند. به حقیقت در این(جابه جایی شب و روز) هر آینه عبرتی برای صاحبان بصیرت است.

با گردش شب و روز است که ما انسان ها، هفته ها، ماه ها و بلکه یک سال را پشت سر می گذاریم. در این بین کسانی که اهل بصیرتند از این گردش ایّام عبرت می گیرند؛ از ظاهر به باطن و از مجاز به حقیقت می رسند، و این موعظه بزرگی برای انسان های صاحب دل و بابصیرت است.

این ساعاتی که بر ما می گذرد و خواهد گذشت، ساعات ارزشمند و پربهایی است که در واقع سرمایه اساسی ما برای تأمین سعادت در دنیا و آخرت است. بنابراین باید بسیار با دقّت و مراقبت حسابرسی کنیم که این ساعات و ایّام چگونه گذشته و چگونه می گذرد و اگر این محاسبه در زندگی ما نباشد ما سخت زیان کرده و سرمایه را از کف داده و خواهیم داد. در اهمیّت این مطلب همین بس که مولای ما امام هفتم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند:
یا هشام! لیس منا من لم یحاسب نفسه فی کلّ یوم فان عمل حَسَناً استزاد مِنه و إن عمل سیّئاً استغفرالله منه و تاب الیه. (بحارالانوار،الاسلامیة، ج75،باب25)
ای هشام! از ما نیست کسی که هر روز خود را مورد محاسبه قرار ندهد که اگر کار نیکی انجام داده در افزایش آن بکوشد و چنانچه کار زشتی کرده از خدا آمرزش بخواهد و به سوی خداوند بازگردد.

و اگر می بینیم برخی از افراد به مقاماتی رسیده اند به خاطر همین دقّت در مراقبه و محاسبه نفس بوده است که دقیقاً اعمال و رفتار و گفتار خود را تحت نظر داشته اند و اگر لغزشی از آنان سربزند استغفار کرده از خدا آمرزش خود را خواسته اند.

و در روایت دیگر که از رسول اکرم صلّی الله علیه وآله وسلم نقل شده، آمده است: حاسِبوا انفسکم قبل ان تحاسَبوا وَ زِنوا قَبْلَ اَنْ توزَنُوا وَ تَجَهَّزُوا لِلْعَرْضِ الاکبر. (محاسبة النفس ابن طاوس،ص13)

پیش از آن که به حساب شما برسند خود حساب گر خویش باشید و قبل از این که اعمال شما را بسنجند اعمال خود را وزن کنید و برای روز قیامت خویشتن را آماده سازید.

بنابه تأکید قرآن کریم ما انسان ها مواقفی را در روز قیامت در پیش رو داریم که پنجاه موقف است و هر موقفی هزار سال طول می کشد، در این ایستگاه ها که پنجاه هزار سال می شود باید پاسخ گوی اعمالِ خود باشیم و بهتر از هر چیزی توجه به انجام واجبات و ترک محرمات الهی است.

مرحوم شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه در کتاب اعتقادات خود می نویسد: در روز قیامت عقباتی وجود دارد که در هر عقبه ای برای انجام واجبی و ترک محرّمی در نظر گرفته شده است.

یک عقبه برای نماز، عقبه ی دیگر برای حج، عقبه ای برای زکات و همین طور سایر واجبات.

به هر حال تمام اعمالی که از ما سر می زند مورد پرسش الهی است و اگر خطا باشد موجب گرفتاری ما خواهد شد. باید هشیار بود، حتی در حرف زدن که امر مهمی است و هر لفظی که از زبان ما صادر می شود نوشته خواهد شد؛ قرآن کریم می فرماید: مَا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ (ق/18)

در این یک سال که گذشت ببینیم چه حرف هایی زده ایم، چه قضاوت هایی کرده ایم و خدای ناکرده چه حرف های زشتی زده ایم تا دیر نشده، نادم و پشیمان شده، جبران کنیم مبادا که دچار غفلت شویم.

برخی در این ایّام نوروز اسیر غفلت می شوند و فراموش می کنند که چه تکلیف و وظیفه ای دارند و چقدر بد و تأسف بار خواهد بود که این غفلت با معصیت نیز همراه شود.

صفحات: 1· 2· 3