مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

در روز میلاد مهدی موعود (عج) به یمن حضور پر برکت حضرت،یک روزمان نذر حضرتش کنیم و مشغول اموری شویم که خشنودی امام را در پی داشته باشد .اگر نتوانستیم در ایام نیمه شعبان به اجتماع عاشقان حضرت بپیوندیم ،می توانیم در خانه:

1-نیت غذای نذری برای سلامتی امام زمان (عج) داشته باشیم و اهل خانه و همسایه ها را خوشحال کنیم.

2-همراه فرزندان مان یک مسابقه با رویکرد مهدوی برگزار کنیم.

3-با یک جشن کوچک خانوادگی در خانه یاد امام زمان (عج)را زنده نگه داریم.

4-به بهانه میلاد امام دوازدهم به کودکان مان هدیه بدهیم.

5-دعاها و اعمال روز و شب نیمه شعبان را به جا آوریم.

6-بهترین لباس ها را به تن خود و فرزندان مان کنیم.

7-همراه خانواده از ثواب و بهره معنوی احیاء شب نیمه شعبان بهره مند شویم.

8-با یک تماس ساده آغازگر ختم صلوات یا ختم قرآن در بین اقوام نزدیک،به نیت سلامتی حضرت باشیم.

9-برای سلامتی و ظهور امام مان صدقه کنار بگذاریم.

10-ساعتی را به مطالعه فردی یا جمعی کتاب های مهدوی اختصاص دهیم.

11-فضای خانه را گل کاری و چراغانی و سرشار از شادی و سرور کنیم.

12-با اهل خانه یک قرار مهدوی مثل خواندن دعای عهد بگذاریم و تا نیمه شعبان سال بعد ،هر روز اجرایش کنیم.

صفحات: 1· 2

پایان شب های بلند انتظاری

آیا برای آمدن میلی نداری؟

من نذر کردم خاک پایت راببوسم

آیا سر این بنده منت می گذاری؟

من قبل از این ها این همه ویران نبودم

آباد بود این خانه ما روزگاری

من دل ندادم تا که روزی پس بگیرم

می خواستم پیشت بماند یادگاری

تا این که دل ها بوی سجاده بگیرند

باید بیایی و کمی تربت بیاری

یک روز می آیی و تا صبح قیامت

ما را به دست آسمان می سپاری

یک هفته دیگر دل آاره من

باید بسازد با فقیری با نداری

سلام ای امید من! سلامی زیباتر از گل و درخشنده تر از شبنم به تو که می آیی. در انتظارت می مانم، حتی تا پژمرده شدن آخرین گلبرگ هستی. منتظرت می مانم و دستانم را در قنوت برای تو بالا می برم. نگاهم به آسمان است. گوشه ای آماده ی شنیدن صدای گام هایت و در انتظار دیدن قامت زیبایت می نشینم. از تمام بود و نبودم چشم می پوشم وزیر لب دعای آمدنت را می خوانم تا لحظه ی زیبا رسیدنت.

مهدی جان بیا تا دستان مهربانت سایه بانی بر سر مظلومان باشد و ظالمان را سرکوب کند! بیا تا دنیا، گلستان خوبی و صفا شود! بیا تا دل های خسته و چشم های منتظر از شوق دیدار تو بلرزد و اشک بریزد. مهدی جان! آروز دارم تو را ببینم، آروز دارم ببینم زمانی را که گام های مبارکت را بر روی جهان می گذاری و زمانی را که در جهان غوغایی می شود، از خبر آمدن تو. کی می شود تا چشمان منتظرم، نظاره گر تو باشد، کی می شود با آمدنت غم های افزون از دلم پاک شود و شادی در آن حاکم.

صفحات: 1· 2

شوق دیدار یار

از برجسته ‏ترين و به ياد ماندنى‏ترين ساعات روز عيد فطر لحظاتى است كه منتظران راستين ظهور حضرت ولى عصر(عج) آرزوى ديدار آن حضرت را كرده و در فراقش با دلى مملو از اميد اشك حسرت مى‏ريزند.

آنان به ياد سخن حضرت باقر عليه السلام مى‏افتند كه فرمود: «ما مِن يَومِ عَيدٍ لِلمُسلِمينَ اَضحَىً وَلا فِطرٍ اِلا و هُوَ يُجَدِّدُ الله لآلِ مُحَمَّدٍ(ع) فِيهِ حُزناً قالَ قُلتُ وَ لِمَ ذلِك قالَ اِنَّهُم يَرَونَ حَقَّهُم فى اَيدى غَيرِهِم؛(6) هيچ عيد فطر و قربان نيست كه با آمدن آن غم و اندوه آل محمد(ص) تجديد شود راوى گفت: چرا در روز عيد غمگين مى‏شوند؟ امام فرمود: زيرا آنان حق خود را در دست ديگران مى‏بينند و از اين كه افراد غير شايسته بر جايگاه رهبرى امت قرار دارد و امام راستين هنوز ظهور نكرده است كه حكومت عادلانه و سايه پر از عدل و داد خود را بر مردم بگستراند، غمگين و ناراحتند. به همين جهت يكى از رايج ترين اعمال اين روز كه اولياء خدا و عارفان واصل به آن اهتمام خاص دارند زمزمه دعاى ندبه در روز فطر است كه دردمندانه و عاشقانه با امام زمان(ع) نجوا مى‏كنند: «هل اليك يا بن احمد سبيلٌ فتلقى… متى ترانا و نراك و قد نشرت لواء النّصرترى… .»

عارف وارسته حاج ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى در اين مورد در كتاب ارزشمند المراقبات(7) مى‏نويسد: بر مؤمن راستين شايسته است امروزه غيبت آن حضرت و غصب حكومت آن حضرت توسط دشمنان، سختى حال شيعيان و رعاياى او را در دست كافران و فاجران بنگرد و ببيند كه به آنان از قتل نفوس و هتك آبرو و غصب اموال و بدى حال و مقام خوارى و ابتذال چه مى‏رسد بايستى خوشحالى او به اندوه زياد و خنده او به گريه و عيد او به ماتم مبدل گردد و به خواندن دعاى ندبه بسان زن بچه مرده‏اى بگريد و فرج او را از خدا بخواهد… بارى چون خواستى براى نماز عيد بيرون روى كه با امامى نمازگزارى يا خودت امام جماعت شوى بر توست كه از مصيبتى كه براى غيبت امام خودت بر تو وارد شده است غافل نباشى، زيرا نماز عيد، حق خاص اوست و آن از مقامات معروف اوست.

پس بنگر حال به چه منوال گشته است كه نماز با امام به نماز تو و امثال تو مبدل شده است و به زمان حضور آن حضرت و اجتماع مؤمنان به نماز او و نمازشان با او، تفكر نماى و در نزد خويش ميزان بگير كه چون براى مؤمن خطيب، امام او باشد و سخنش را بشنود و از علومش فرا گيرد حال او چگونه خواهد بود؟! و به آنچه از بركات و انوار زمان حضور آن بزرگوار و نشر عدالت و محو جور و ضلالت و عزت اسلام و حرمت قرآن و رواج ايمان و تكميل عقول و تزكيه قلوب و تحسين اخلاق و رفع شقاق و دفع نفاق نظر كن و با صداى بلند خود او را ندا ده و به زبان شوق خويش به ساحت مقدس عرضه بدار: اى زاده احمد! آيا راهى به سوى تو هست كه ملاقات شوى؟…اى آقاى من.  “و تلافى ان كان فيه أتلافى  بك عجّل به جعلت فداكا” ؛ اگر تلف شدن من در رسيدن به تو باشد، در آن شتاب كن فداى تو شوم .

“و بما شئت فى هواك اختبرنى  فاختيارى ماكان فيه رضاكا” ؛ و به هر چه بخواهى در راه عشق خودت مرا آزمايش كن كه آنچه را كه رضاى تو در آن است انتخاب مى‏كنم. “بجمال حجبته بجلالٍ  هام  واستعذب العذاب هناكا ” ؛ قسم به جمال خودت كه از او پوشيده‏اى و جلال خودت كه او را سرگردان ساخته‏اى و در كوى تو عذاب را شربت گوارا مى داند. ” ذات قلبى فأذن له يتمنّا ك فيه بقيّة لرجاكا"؛ دل من آب شد پس به او اجازه بده كه ترا آرزو كند، در اين قلب نيم رمقى براى اميد و تمناى تو هست.

بنابراين درخواست برقرارى دولت كريمه حضرت مهدى(عج) بهترين پاداش و عيدى است كه مى‏توان در روز عيد فطر از خداوند متعال آن را درخواست نمود.

سيدبن طاووس در ضمن اعمال روز عيد از امام باقر عليه السلام نقل مى‏كند: هنگامى كه از منزل خارج شده و به سوى نماز عيد مى‏روى دعاى “اللّهم من تهيّأ” را مى‏خوانى و هنگامى كه به نام مبارك حضرت صاحب الزمان(ع) رسيدى با آرزوى تحقق وعده الهى و استقرار حكومت عدل مهدوى عليه السلام مى‏گويى: «اللّهم افتح لنا فتحاً يسيراً و انصره نصراً عزيزاً… اللّهم انّا نرغب اليك فى دولةٍ كريمةٍ تعزّ بها الاسلام و اهله و تذّلّ بها النّفاق و اهله…(8) ؛ خداوندا براى ما فتح آسان عنايت فرما و آن حضرت را با نصرتى عزتبخش يارى نما. پروردگارا! ما خواهان ايجاد دولت كريمه‏اى هستيم كه با آن به اسلام و مسلمانان عزت بخشيده و جبهه نفاق و اهلش را به خاك مذلّت بنشانى …

صفحات: 1· 2

یکی از مطالبی که کم و بیش مورد سؤال واقع می شود این است که چرا ما حضرت بقیة الله، امام زمان (ع) را در مقام دعا و ندبه با کنیه «اباصالح می خوانیم؟» آیا ایشان فرزندی به نام صالح دارند که او را اباصالح می خوانیم و یا علت و سبب دیگری دارد که ما نمی دانیم؟

معنای لغوی اب

کلمه اب در لغت عرب به معنای پدر آمده است . بدین جهت برخی از مردم تصور می کنند که عبارت اباصالح در حالت ترکیبی باید به معنای پدر صالح باشد تا معنی و مفهوم جمله صحیح گردد .

برای رفع این شبهه برخی از مؤمنین هم در مقام جواب برآمده و چنین اظهار داشته اند که: چون امام زمان (ع) با تشکیل زندگی خانوادگی، فرزندی به نام صالح دارند، بدین جهت او را با کنیه (1) اباصالح می خوانیم .

لکن به نظر می رسد که اینگونه جوابها از حقیقت حال و واقعیت آنچه هست پرده برنمی دارد، چون راهی برای درک چگونگی زندگانی امام زمان (ع) و پی بردن به این موضوع که آیا آن حضرت به طور یقین فرزندی به نام صالح و غیره دارند یا نه، وجود ندارد; زیرا آنچه که از منابع معتبر به دست آمده این است که کیفیت زندگانی و همچنین مسکن و ماوای آن حضرت، همانند خودشان، برای ما مستور و پنهان است و بر همین اساس می گوییم که جواب یاد شده توجیه مطلوب و دلپسندی به نظر نمی آید .

تحقیق عمیق تر

القاب و صفات و کنیه هایی که برای پیامبر اسلام و اهل بیت آن حضرت در روایات و دعاها به کار رفته است هر کدام معنی و مورد خاصی دارند، مثلا کلمه «امین » که یکی از القاب معروف پیامبر اسلام (ص) است به طور یقین به خاطر کمال امانتداری و امین اسرار و اموال مردم بودن به آن حضرت گفته شده است . هدف از به کار بردن کنیه «اب » و «ام » برای افراد، اثبات پدر یا مادر بودن آن اشخاص است نسبت به مضاف الیه شان، مانند ابوالحسن (پدر حسن)، ابو جعفر (پدر جعفر)، ام داوود (مادر داوود)، لکن از نظر لغت عرب این طور نیست که کلمات یاد شده (اب و ام) همیشه به معنای پدر و مادر باشد، بلکه گاهی به معنای صاحب و مالک و کنه و اساس شی ء می باشد مانند: ابوالفضل، ابوتراب، ام القری، ام الفساد و امثال آن که به طور یقین هیچ کدام آنها در معنای پدر و مادر به کار نرفته است . چون حضرت ابوالفضل (ع) پسری به نام فضل نداشته است که ابوالفضل - در این مورد - به معنای پدر فضل باشد . علی (ع) نیز فرزندی به نام تراب نداشته است که آن حضرت پدر تراب باشد و همچنین است کلمه ام القری که کنیه معروف شهر مکه است، چرا که شهر مکه فرزندی نداشته است که مادر آن باشد .

پس با توجه به مطالب گذشته معلوم می گردد که در برخی از موارد کلمات یاد شده (اب و ام) معنای دیگری دارند که غفلت بعضی از مردم از آنها سبب شده که سؤال و جوابهای بی شماری را به دنبال داشته باشد . مثلا کلمه ام، علاوه بر معنای ظاهری مادر، در معنای کنه و اساس شی ء هم استعمال شده است مانند: ام القری و ام الفساد که به طور یقین جمله نخست (ام القری) به معنای اساس و مرکز شهرها و سرزمین ها و جمله دوم (ام الفساد) هم به معنای ریشه و اساس فساد و تباهی می باشد . همچنین کلمه اب هم اینطور نیست که همه جا به معنای پدر بوده و در آن معنی به کار رفته باشد بلکه در برخی از موارد معنای دیگری هم دارد که در پاره ای از آیات و روایات و دعاها در آن معانی به کار رفته است .

امام زمان (ع) را چه وقت «اباصالح » بخوانیم؟

شکی نیست که وقتی با خداوند متعال مناجات می کنیم و نیازها و احتیاجات خود را به محضر مقدسش عرضه می داریم همسو و متناسب با نیازمان نامها و صفات مقدس او را بر زبان می آوریم مثلا در مقام طلب مغفرت از ساحت مقدس خداوند متعال او را «یا غفار» و در مقام طلب نمودن روزی حلال و فراوان با کلمه یا رزاق و در مقام درخواست ثبات قدم و استوار و پایدار ماندن در راه حق او را با جمله یا «مقلب القلوب و الابصار» و امثال آن می خوانیم . بنابراین برای اجابت دعا و قبولی مناجات با خداوند متعال، راه و رمز و اوقات و ساعات خاصی وجود دارد که پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت آن حضرت آنها را در میان احادیث و روایات معتبر به ما تعلیم فرموده اند به گونه ای که حتی دعای صبح و شام و دعای اول و آخر هفته و ماه و سال و چند و چون آن را هم یاد داده اند . حال باید دید که دعای معروف گم شدگان در صحرا و بیابان را که در روایات آمده است و همچنین کنیه معروف اباصالح (ع) را در کجا و چه وقت باید خواند؟

صفحات: 1· 2· 3