مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

سودابه مهیجی

دوازدهم اردیبهشت، روز بزرگداشت مقام معلم است. وجه تسمیه این روز، به رویدادی بازمی گردد که در نخستین بهار پس از به بار نشستن انقلاب اسلامی به وقوع پیوست؛ شهادت معلم بزرگ، استاد مرتضی مطهری. دو سال پس از این حادثه، وزیر آموزش و پرورش وقت، روز شهادت استاد مطهری را روز معلم و هفته 12 تا 19 اردیبهشت را به عنوان هفته معلم، به جامعه معرفی کرد. اما رویداد دیگری نیز در کوران سال های دیکتاتوری رژیم پهلوی رخ داده بود که معمولاً در بزرگداشت دوازده اردیبهشت، کمتر به آن اشاره می شود. در 12 اردیبهشت سال 1340، گروهی از معلمان تهرانی و شهرستانی، دست از کار کشیدند و در باشگاه مهرگان تهران اجتماع کردند و به طور جمعی، عازم وزارت فرهنگ شدند. در جریان این تجمع و در جریان فعل و انفعالاتی که رخ داد، دکتر ابوالحسن خانعلی، سخنران مراسم به قتل رسید و شماری از معلمان و دانش آموزان هم مجروح شدند و معلمان که قبلاً فقط خواستار افزایش حقوق بودند، درخواست های صنفی دیگری را هم به تقاضاهای خود افزودند. آنان خواهان سقوط دولت شریف امامی، اعدام قاتل دکتر خانعلی، رفع اهانت از فرهنگیان و تغییر سطح حقوق معلمان و نیز نام گذاری روز دوازده اردیبهشت به عنوان روز معلم بودند.

تعلیم و تعلم، از شئون الهی است. معلم ایمان را به بشر می آموزد و آن را بر لوح جان و ضمیرهای پاک، حک می کند و سیاهی جهل را از دل ها می زداید. دغدغه معلم، همیشه این است که حیات بشر بر مدار ارزش ها و کرامت های انسانی بچرخد.

والاترین رابطه انسانی، رابطه بین معلم و شاگرد است و بهترین نوع این رابطه، بر مبنای ادب و حرمت استوار است. معلم به شاگرد خویش، با چشم مهر و رحمت و حرمت می نگرد و در کمال صداقت، از بهره فراوان علم خویش، او را بهره مند می سازد و شاگرد، با همه فروتنی و احترام، می کوشد تا تمام آموزه های مکتب معلم را به بهترین شیوه، فرا گیرد و مطیع و فرمانبردار باشد.

«رب» و «معلم»، دو نام از نام های شریف خداوند هستند. «رب»، از «تربیت» گرفته شده و «رب العالمین» یعنی تربیت کننده همه عالم. خدای بزرگ، نخستین معلم انسان است و در قرآن مجید بارها بر این مورد تصریح دارد.

پیام آوران الهی نیز وظیفه خطیر تعلیم و تربیت انسان ها را بر دوش داشته اند و معلمان رنج دیده تاریخند. در فرهنگ اسلام، با تعابیر زیبایی از مقام معلم و مربی، تمجید شده است.

شهید رجایی

معلمی شغل نیست، عشق است. اگر به عنوان شغل انتخابش کرده ای، رهایش کن و اگر عشق توست، مبارکت باد!

صفحات: 1· 2