مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

تاريخ يعني بعد زماني تبليغ را نمي­توان از تاريخ حيات انسان تفکيک نمود. تبليغات با نقطه­ي آغازين خلقت انسان و هبوط آدم بر زمين پيوند دارد. چرا که انسان از يکسو داراي فکر و اعتقاد است و از سوي ديگر مصالح حياتي ويژه دارد که اين دو اشکال گوناگون شخصيت مادي و معنوي او را تشکيل مي­دهند. بعلاوه که ميل به نمود و عشق و بقاي شخصيت و دفاع از مصالح فردي و اجتماعي از فطرياتي است که از خصيصه «حب ذات» سرچشمه مي­گيرد. با توجه به اين مقدمه کوتاه طبيعي است که انسان براي منتقل کردن تفکرات و معتقدات، يعني: بخشي از وجود خويش و ديگر ايده­ها و سمبل­ها که با مصالح زندگي­اش گره خورده تلاش کند و در راه گسترش آنها که نماد «شخصيت ادبي» اوست از هر وسيله ممکن ياري جويد. اين همان «تبليغ» است. يعني: رساندن و منتقل کردن افکار و عقايد و بازگو کردن ايده­­ها براي ديگران و سعي در گسترش آنها جاودانه ساختن فرد از اين طريق …

بعبارت خلاصه­ تر، تبليغ از حيات فکري و ادبي و مصالح حياتي انسان سرچشمه مي­گيرد و از آن جدا شدني نيست و عليرغم تحول و تطور وسائل ارتباطي و خبر رساني و تبليغ که در روند زمان نشيب و فراز فراوان داشته و دارد، اصل تبليغ با اهدافي گوناگون ثابت و هميشگي است. از اين خصيصه عمومي که بگذريم، پاي معتقدات مذهبي در مسئله تبليغ به نحو ديگري به ميان مي­آيد. چرا که در دين، رساندن پيام الهي، به عنوان يک تکليف مطرح است و بر اين اساس و با توجه به اينکه دين و عقايد مذهبي نيز همواره ملازم با انسان­ها بوده­اند نتيجه مي­گيريم که، تبليغ در چارچوب اديان و مذاهب پا به پاي سير تکاملي انديشه­ها و معتقدات انساني، بخشي از فعاليتهاي مذهبي را به خود اختصاص داده است.