منبع:سایت رهروان ولایت
پی نوشت:
[1]. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ خَرَجَ فِی أَشْهُرِ الْحَجِّ مُعْتَمِراً ثُمَّ رَجَعَ إِلَى بِلَادِهِ قَالَ لَا بَأْسَ وَ إِنْ حَجَّ فِی عَامِهِ ذَلِکَ وَ أَفْرَدَ الْحَجَّ فَلَیْسَ عَلَیْهِ دَمٌ فَإِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع خَرَجَ قَبْلَ التَّرْوِیَةِ بِیَوْمٍ إِلَى الْعِرَاقِ وَ قَدْ کَانَ دَخَلَ مُعْتَمِراً» الکافی. کلینی. ج : 4 ص :536.
[2]. لهوف. سید بن طاووس. ص 82.
[3]. وقعة الطف، ابی مخنف. ابي لوط بن يحيي. ص 152.
[4]. ابن اثیر، الکامل فى التاریخ، ج 2، ص 546.
[5]. تفسیر عیاشی. ج1. ص 188.
[6]. نهج البلاغه سید رضی. خطبه اول.
[7]. وسائل الشيعه، شیخ حر عاملی. ج 8، ص 79.
[8]. بحارالانوار، مجلسی. ج 41، ص 295.
صفحات: 1· 2
آخرین نظرات