مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

آداب اسلامی حکم می کند که انسان،گفتاری نیکو داشته باشد و از گفتن هر سخن ناروایی بپرهیزد.خداوند در قرآن کریم در این باره می فرماید((قولوا للناس حسنا))(بقره83)؛با مردم به زبان خوش سخن بگویید))یا ((قل لعبادی یقولوا التی هی احسن(اسرا :53)؛به بندگانم بگو:آنچه را بهتر است،بگویند.))همچنین قرآن کریم می فرماید:((و لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم(انعام:108)؛{به معبود}کسانی که غیر خدا را می خوانند،دشنام ندهید.مبادا آنها را {نیز} از روی ظلم {ظلم و}جهل،خدا را دشنام دهند.))در صدر اسلام،جمعی از مومنان بر اثر ناراحتی شدیدی که از مسئله بت پرستی داشتند،گاه به بت های مشرکان ناسزا میگفتند و دشنام می دادند.قرآن آنان را از این کار نهی کرد و رعایت ادب و عغت و نزاکت در بیان را حتی در برابر خرافی ترین و بدترین ادیان لازم شمرد (تفسیر نمونه،ج5،ص394).

رسول خدا(صلی الله علیه و آله)افراد ناسزاگو را در زمره و بدترین افراد میداند و می فرماید :((ان من شر عباد الله من تکره مجالسته لفحشه؛از بدترین بندگان خدا کسی است که به دلیل دشنام گویی،از هم نشینی و مجالست با او کناره بگیرد))(الکافی،ج2،ص325).امام علی (علیه السلام)می فرماید :((عود لسانک حسن الکلام تامن الملام (همان)؛عادت بده خود را به سخن نیکو تا از سرزنش در امان باشی.))