مدرسه علمیه الزهرا(س) واوان

 بعضي از گناهان بزرگ براي انسانهاي سر به راه لقمه گلوگير است.  وقتي به قد و بالاي گناه نگاه مي کند  دامن تقوايش را جمع مي کند و روي برمي گرداند که ما را چه به اين عصيان عظيم!

اما همين آدم چند وقت بعد همان عصيان عظيم را يک لقمه مي کند و انگار نه انگار. راستي چه بر اين آدم گذشته که به اينجا رسيده و اينقدر خوش اشتها شده است؟

ماجرا اين است که ابليس و دستياران زبده اش براي کشاندن انسان به دام گناهان بزرگ ابتدا با پيشنهادات کوچکتر شروع مي کنند و به مرور گزينه هاي بزرگتري را روي ميز مي گذارند. اول انسان را به تخم مرغ دزدي تشويق مي کنند و کم کم کارشان را توسعه مي دهند و يک روز  انسان به خودش مي آيد مي بيند گله شتر مردم را بار کرده است.

اسم اين ترفند خطوات شيطان(گامهاي شيطان) است. گامهايي که به تدريج انسان درستکار را به زشتکاري مي کشاند.

يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ وَمَنْ يتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ فَإِنَّهُ يأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ…

اي کساني که ايمان آورده ‏ايد پاي از پي گامهاي شيطان نگذاريد و هر کس پاي بر جاي گامهاي شيطان نهد [بداند که] او به زشتکاري و ناپسند وا مي‏ دارد…

(سوره نور آيه 21)